Πέρασαν οι μήνες των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης μας με την αντιπροσωπεία των γειτόνων, σχετικά με το ανεπίλυτο θέμα του Μακεδονικού. Κλειστές πόρτες, συζητήσεις επί συζητήσεων, επιτελεία "τεχνοκρατών" που έχουν τον ρόλο του "ειδικού" για να φτάσουν σε ένα αποτέλεσμα, μα πάνω από όλα με πιέσεις από τις μεγάλες δυνάμεις και στις δύο πλευρές για να υπάρξει λύση (όχι βέβαια για το συμφέρον των δύο εμπλεκόμενων χωρών, αλλά για συμφέροντα των μεγάλων).
Επί δεκαετίες, από την εναλλαγή της ονομασίας της εν λόγω περιοχής από το Βαρντάσκα σε Μακεδονία, σε συνειδητό και προπαγανδιστικό επίπεδο "έπαιξαν" όλα τους τα χαρτιά οι γείτονες, ενώ στην χώρα μας (οποιαδήποτε και αν ήταν η κυβέρνηση), οι παραλήψεις, τα λάθη, η αναβλητικότητα, δημιούργησαν σε μία σειρά θεμάτων κεκτημένα για να ξεκινήσουν οι όποιες αιτιάσεις και οι διεκδικήσεις των τυχοδιωκτών της ιστορίας.
Παρακολουθώντας στην ολομέλεια της Βουλής τις αιτιάσεις του καθενός απαντάται το εξής-το οποίο βέβαια συνεχίζει την παράδοση σε όλα τα θέματα που συγκλονίζουν την κοινωνία μας-: "εσείς τα κάνατε έτσι, εσείς δεσμεύσατε το μέλλον (στο οποίο βρισκόμαστε πλέον) και δεν είχαμε την πολυτέλεια να διαπραγματευτούμε όπως θα επιθυμούσαμε, για αυτό μην υποκρίνεστε"!, για να υπάρχει η απάντηση: "εσείς μας φέρατε αυτή την συμφωνία, μην υποκρίνεστε"! Βέβαια υπάρχει ο συμβιβασμός (και η προπαγάνδα που προέκυψε από τον διεθνή παράγοντα) των πολιτών, αναφέροντας πως "τόσα κράτη τους έχουν αναγνωρίσει, τι συζητάμε τώρα;". Αν δεν τους αναγνωρίσουμε εμείς, δεν μπορούν να έχουν καμία υπόσταση αυτές οι μονομερείς αναγνωρίσεις.
Τελικά που διαφωνούν όλα τα κόμματα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στο ονοματοδοτικό;
Όποιος κάνει μία αναδρομή στο παρελθόν θα θυμηθεί όλα τα κόμματα εξουσίας να προτείνουν όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για να μην υπάρξει "δεδικασμένο" εναντίον της χώρας μας, ως σκέτο Μακεδονία. Αλλά και για το γεωγραφικό προσδιορισμό (που υπενθυμίζω πως όλα τα κόμματα εξουσίας εδώ και δεκαετίες το υποστήριζαν), ποιος θα το αποκτήσει; Άλλο αυτό που φαίνεται και άλλο αυτό που θα ισχύσει. Σε πρώτη ανάγνωση, ο καθένας αναγνωρίζει πως τον γεωγραφικό προσδιορισμό τον αποκτά το γειτονικό κράτος, ως Βόρεια Μακεδονία.
Είναι έτσι;
Αναγνωρίζοντας, όπως αναφέρει το προσύμφωνο των δύο κρατών που πρόκειται να υπογραφεί, μακεδονικό έθνος, με μακεδονική γλώσσα, η οντότητα μεγαλώνει και η διεθνής κοινότητα θα γνωρίσει και με την υπογραφή του κράτους μας, μία εθνότητα που δεν υπήρχε να υπάρχει!
Στην Ελλάδα τι θα μείνει; Οι κάτοικοι στην ελληνική επικράτεια, θα είναι απλά κάτοικοι μίας περιφέρειας της Ελλάδας που ονομάζεται Μακεδονία.
Άρα τι έχουμε;
Ένα έθνος που ονομάζεται Μακεδονία (έστω και Βόρεια, αλλά με αναγνώριση έθνους), ενώ από την άλλη θα υπάρχει απλά μία περιφέρεια (με το εν λόγω όνομα) που περικλύεται από πολλές άλλες περιφέρειες, για να ονομαστούν ως σύνολο Ελλάδα.
Είναι περιττό να αναφερθεί πως σε διεθνείς συνθήκες το έθνος έχει μεγαλύτερη υπόσταση από περιφέρεια και ότι η περιφέρεια είναι γεωγραφική ονομασία κατοίκων που κατοικούν σε ένα ορισμένο γεωγραφικό χώρο, αλλά δεν αποτελούν αυτούσιο έθνος, αλλά το σύνολο των περιφερειών αποτελούν έθνος. Άρα θα έχουμε στην Ελλάδα γεωγραφικό προσδιορισμό Μακεδονία, ενώ οι γείτονες θα έχουν εθνότητα Μακεδονία.
Είναι η λεγόμενη αντίστροφη διπλωματία και η αντίστροφη επικοινωνιακή προοπτική που προωθείται στο ευρύ κοινό για την διαμόρφωση κοινής γνώμης.
Υγ: Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγελαφικό αυτό που θα γίνει στην ψηφοφορία με θέμα το αίτημα μομφής. Ο συγκυβερνήτης που αντιστρέφεται το προσύμφωνο και την εκμετάλλευση του ονόματος Μακεδονία από τους γείτονες, θα ψηφίσει "υπέρ" των χειρισμών της κυβέρνησης στο θέμα του Μακεδονικού, αλλά ταυτόχρονα όταν τεθεί σε ψηφοφορία η συμφωνία θα ψηφίσει "κατά"! Για το ίδιο θέμα, αντίθετη ψήφος! Το ίδιο έχει γίνει, βέβαια, κατ' επανάληψη στα χρόνια των μνημονίων για πολλά θέματα και με πολλά διαφορετικά ονόματα, να ψηφίζουν αντίθετα από τις πολιτικές τους απόψεις!
Τσιότσος Αθανάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου