Ας ασχοληθούμε με τη βαθεία και Αιωνία φύση της Ελλάδος

Κλείσθηκε η Ελληνική ιδέα, το Ελληνικό φως, ο Νους των Ελλήνων Σοφών Πατέρων μας μέσα στα στενά όρια του κράτους, μόνο και μόνο για να αποκτήσει εφήμερο σώμα, να κυβερνηθεί, να εξουσιασθεί να καθοδηγηθεί.
Πανέξυπνος ο Ρήγας θέλησε αυτό ακριβώς να αποφύγει με την αυτοκρατορική του Ελληνική Δημοκρατία αλλά έφυγε νωρίς και ξεχάσθηκε. Όπως οι ψυχές πεθαίνουν στον ουρανό για να ζήσει το σώμα στη γη παρόμοια και το Ελλάνιον Φως, το Ελλάνιον Άρμα του Παρμενίδου απέκτησε τα οστά και τη σάρκα του εφημέρου κράτους μόνο και μόνο να είναι ορατό από τους κυριάρχους αυτού του κόσμου, από αυτούς που δεν θα μπορούσαν να ίδουν τίποτε άλλο από το μεγαλείο των Ελλήνων παρά το κρατικό σώμα τους. Αυτοί που τώρα διαφεντεύουν τον κόσμο δεν μπορούν να φαντασθούν το πνεύμα που κρύβει το κράτος των Ελλήνων γι αυτό και ασχολούνται μόνο με την κρατική σάρκα, είναι η μόνη που κατανοούν και εξουσιάζουν, το Νου που κινεί αυτή τη σάρκα και την τρέμουν και δεν την ξέρουν. Διότι ποτέ δεν ξενύχτησαν πάνω στο Νόστιμον Ήμαρ του Ποιητού, στο αείζωον Πύρ του σκοτεινού φιλοσόφου, στο Άπειρο το άφθαρτα φθαρτό του Αναξιμάνδρου, στον ακατανόητο Σοφιστή και στον Πολιτικό του Πλάτωνος εκεί όπου ο Κρόνος θέτει άλλη σειρά στο Σύμπαν.
Μαίνεται Ηρωδιάς αλλά μόνον με το σώμα το πνεύμα των Ελλήνων παραμένει Ελεύθερο. Ήταν αυτό που εδημιούργησε όλο το σημερινό κόσμο ως Πολιτεία, Πνεύμα, Ιδέες, Ανθρωπιά και Αξίες. Στην εποχή της Ύλης και της σωματικής αποθέωσης, στην εποχή όπου ανοίγεις την τηλεόραση και δεν βλέπεις τίποτε άλλο παρά ρούχα και μαγειρική ο Ελληνισμός κλείσθηκε στην ύλη του κράτους, πώς αλλιώς να κατανοηθεί το άφατον από ανθρώπους που καταλαβαίνουν μόνο ό,τι βλέπουν και καθοδηγούνται από τη βουλιμία των προσκαίρων κατακτήσεων και γεωπολιτικών προσκαίρων επίσης κατακτήσεων.
Ο Ελληνισμός ακολούθησε τη μοίρα του κόσμου και του Προμηθέα. Δέθηκε στο βράχο της Ύλης και ας έδωσε το πυρ της σοφίας στον κόσμο προκειμένου ο αϊτός της εφήμερης υλικής και αντιοντολογικής κοσμικότητας να του απορροφά τις δυνάμεις του, όσες διακρίνονται στη σάρκα του κράτους.
Όμως το σώμα του κράτους είναι εφήμερο, το πνεύμα του Φωτός που κρύβεται πίσω από αυτό το εφήμερο σώμα δεν φοβείται το μετέπειτα. Η Ελλάς επειδή είναι η αιώνια Ιδέα η δεδημιουργηκυία αυτόν τον κόσμο το Φως το οποίο δια των Πλωτινικών απορροών εξήλθε εκ του Όντος θα ζήσει όταν εξέλθη του αφελούς σαρκίου της. Αρκεί λοιπόν να μην ασχολούμαστε με την ύλη που περιβάλει τον Ελληνισμόν και ας ασχοληθούμε με τη βαθεία και Αιωνία φύση της Ελλάδος, μελετώντας τη Γραμματεία και βυθιζόμενοι σε ένα πνεύμα το οποίο όταν πεθαίνει εξωτερικά ζει εσωτερικά και όταν ανθεί εξωτερικά πεθαίνει εσωτερικά.
Το Ελληνικό κράτος είναι το μοναδικό το οποίο όταν φθαρεί ιστορικά θα αποκαλύψει το υψιπετές πνευματικό εσωτερικό του, διότι είναι το μοναδικό κράτος το οποίο υπήρχε αλλιώς και θα υπάρξει αλλιώς.
Στο παρακάτω απόσπασμα ο Σοφοκλής διακηρύσσει την πίστιν του ότι ενάντια σε κάθε κρατικό νόμο υπάρχει ο άγραφος νόμος που οι Έλληνες είδαν στον ουρανό ζωγραφισμένο και τον ακολούθησαν και θα τον ακολουθήσουν:
"Δεν ήταν κανένας Δίας που μου τάχε προσταγμένα.
Ούτ’ η Δίκη που κατοικεί μαζύ με τους κάτω Θεούς
έβαλε τέτοιους νόμους στους ανθρώπους,
ούτε για τόσο μεγαλοδύναμες έπερνα της προσταγές
[σου,
για να μπορής τ’ άγραφα κι’ ασάλευτα δίκαια των
[Θεών
να τα πατάς εσύ, που είσαι θνητός, γιατί δεν είναι
[από σήμερον κι’ εχθές παρά πάντα αυτά ζουν
και κανείς δεν ξέρει πότε φανερώθηκαν.
Μήπως έπρεπε εγώ γι’ αυτά να δώσω λόγο στους
[θεούς, αφού δεν εφοβήθηκα
κανενός ανθρώπου γνώμη;"

Βασίλειος Μακρυπούλιας δρ. Φιλοσοφίας