Όμως εσύ ανθρωπάκο δεν θέλεις να γίνεις αετός, γι' αυτό σε καταβροχθίζουν οι γύπες

Τα συγγράμματα που ξεσκεπάζουν την ψυχολογία των δούλων και την αυτοκαταστροφική φύση αυτών, σπάνια διαβάζονται από την μάζα. Ακόμη πιο σπάνια κατανοούνται. Και σπάνια αυτή τα αποδέχεται.
Διαβάζονται και μελετιούνται όμως από τους εξουσιαστές σου και τους σωτήρες σου.
Πρώην ανθρωπάκια σαν εσένα που ο φόβος σου τους ψήλωσε.
Όλοι φωνάζουν για την αλήθεια και την δικαιοσύνη, όμως κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη που επιφέρουν οι έννοιες αυτές.
Ακόμη πιο συχνό φαινόμενο είναι πως, όλοι έχουν δίκιο και πως ανήκουν στο σωστό στρατόπεδο.
Όμως αν ανήκεις σε στρατόπεδο να είσαι έτοιμος για πόλεμο.
Και δεν είσαι.
Μη διαβάσεις αυτό το βιβλίο ποτέ.ΟΜΩΣ ΕΣΎ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΕΤΌΣ ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΣΕ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΥΠΕΣ

Αναλογίστηκες ποτέ σου, ανθρωπάκο, πώς είναι να 'σαι αετός και να 'ναι η φωλιά σου γεμάτη αυγά κότας; Ο αετός περιμένει πως σαν θα σκάσουν, θα ξεμυτίσουν αετόπουλα, που θ' αναθρέψει σε αετούς. Μα καθώς τα τσόφλιασκάζουν ένα ένα, γεμίζει ο κόσμος κλωσόπουλα. Πάνω στην απόγνωση του ο αετός αρπάζεται από την ελπίδα πως τα κλωσόπουλα θα γίνουν αετοί.
Μεγαλώνοντας, γίνονται όλα τους κοτόπουλα που κακαρίζουν. Σαν το συνειδητοποιήσει αυτό ο αετός, η αρχική του παρόρμηση είναι να καταβροχθίσει όλα τούτα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν.
Το μόνο που τον αποτρέπει από τούτο το σοφό έγκλημα, είναι η αμυδρή ελπίδα πως ίσως κάποια μέρα ένα από τα κοτόπουλα αποδειχθεί αετόπουλο, θα εξελιχθεί σε αετό κι από τον ψηλό γκρεμό του θα 'ναι ικανός να βλέπει μακριά και να ανακαλύψει νέους κόσμους, καινούργιες ιδέες, καινούργιους τρόπους ζωής.
Μόνο τούτη η αμυδρή ελπίδα αποτρέπει τον μοναχικό, θλιμμένο αετό να καταβροχθίσει τα κοτόπουλα που κακαρίζουν εκνευριστικά.
Βλέπεις, δεν ξέρουν πως τα κλώσησε αετός. Δεν ξέρουν ότι ζουν πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο, ψηλά πάνω από τις νοτερές, σκοτεινές κοιλάδες.
Δε βλέπουν μακριά, όπως ο μοναχικός αετός. Το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε, να τρώνε και δώσ' του να τρώνε όσα τους κουβαλάει ο αετός.
Όταν μαίνεται η καταιγίδα, ζαρώνουν να ζεσταθούν κάτω από τις δυνατές φτερούγες του κι εκείνος στέκει μόνος απέναντι της.
Όταν τα πράγματα αγριεύουν πολύ, το βάζουν στα πόδια και ζαρωμένα στις φωλιές τους του πετούν πετραδάκια για να τον πληγώσουν.
Στο πρώτο ξάφνιασμα της προδοσίας τους, ετοιμάζεται να τα καταβροχθίσει.
Μα σαν το ξανασκέφτεται, τα λυπάται.
Να δεις που κάποια μέρα, σκέφτεται, ανάμεσα από τα αδηφάγα, κοντόφθαλμα κοτόπουλα θα ξεπεταχτεί κάποιο αετόπουλο, που σαν θα μεγαλώσει θα του μοιάζει.
Ακόμα και σήμερα, ο μοναχικός αετός δεν απαρνήθηκε τη μεγάλη τούτη ελπίδα. Εξακολουθεί να κλωσά κοτοπουλάκια...
Όμως εσύ, ανθρωπάκο, δε θέλεις να γίνεις αετός.
Γι' αυτό και σε καταβροχθίζουν οι γύπες.
Τους αετούς τους φοβάσαι.
Γι' αυτό ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά σε καταβροχθίζουν.
Βλέπεις, κάποιες από τις κλώσες σου κλώσησαν αυγά από γύπες. Οι γύπες έγιναν ηγέτες σου στη μάχη κατά των αετών, που θέλουν να σε οδηγήσουν σε μακρινούς, καλύτερους κόσμους.
Οι γύπες σε έμαθαν να τρως ψοφίμια, να αρκείσαι στα ψίχουλα και να φωνάζεις, «Ζήτω, μεγάλε γύπα!»
Και τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κοπαδιαστά κατά χιλιάδες κι εξακολουθείς να φοβάσαι τους αετούς, που κλωσούν τα κλωσοπουλάκια σου.

Άκου ανθρωπάκο, Β.ΡΑΙΧ