Και για την πρόνοια, την ίδια ακριβώς απορία συνηθίζουν γενικώς οι περισσότεροι να εκφράζουν, αν, δηλαδή, κάποιοι πάσχουν κακώς χωρίς να το αξίζουν και χωρίς να έχουν αδικήσει προηγουμένως.Αλλά ούτε εδώ δύναται να αναλογιστούν ποια είναι η ψυχή και ποια συνολική ζωή έχει και πόσο έσφαλε στους προηγούμενους βίους, και αν παθαίνει αυτά ακριβώς, τα οποία έπραξε στο παρελθόν.
Πολλά δε αδικήματα διαφεύγουν της ανθρώπινης γνώσεως, στους θεούς όμως είναι γνωστά, επειδή αυτοί δεν έχουν τα ίδια κριτήρια δικαιοσύνης με τους ανθρώπους.
Αλλά οι άνθρωποι ορίζουν ότι δικαιοσύνη είναι η προσωπική της ψυχής αυτενέργεια και η απονομή της αξίας συμφώνως προς τους καθιερωμένους νόμους και την επικρατούσα άποψη στην πολιτεία.
Οι θεοί όμως επιφέρουν την κρίση των δικαίων πράξεων αποβλέποντας προς την καθολική διάταξη του κόσμου και την επικοινωνία των ψυχών με τους θεούς.
Για αυτό λοιπόν η κρίση περί των δικαίων, αλλιώς γίνεται στους θεούς και αλλιώς σε εμάς.
Και δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι δεν φθάνουμε στις περισσότερες περιπτώσεις την υπέρτατη και τελειότερη κρίση των ανώτερων όντων.
ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, ΠΕΡΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ Ή ΠΕΡΙ ΘΕΟΥΡΓΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου