Η Λοχαία Δαμία είναι προστάτης της γονιμότητας, από τις παλαιότερες του ελληνικού χώρου, που λατρεύονταν, μαζί με την Αυξησία, σύμφωνα με την παράδοση που διέσωσε ο Ηρόδοτος. Η Δαμία ταυτίζονταν περισσότερο με τη θεά Δήμητρα και την Περσεφόνη από το γεγονός ότι και τις δύο αυτές θεότητες οι Τροιζήνιοι τις αποκαλούσαν επίσης Αμαίαν την Δήμητρα, και Αζισίαν την κόρη της.
Φαίνεται όμως ότι η Δαμία λατρεύονταν ιδιαίτερα και στις Κυκλάδες αλλά και σε πολλές πόλεις όπως στην Επίδαυρο, την Αίγινα, τη Σπάρτη και τη Τροιζήνα, όπως επιμαρτυρεί και ο Παυσανίας.Στη Θήρα λατρευόταν, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ως προστάτης των εγκύων και των λεχωνών, μάλιστα νότια του αρχαίου ναού του Καρνείου Απόλλωνα βρέθηκε σε βράχο η εγχάρακτη επιγραφή "ΛΟΧΑΙΑ ΔΑΜΙΑ".
Είναι προστάτιδες θεές των εγκύων γυναικών και των λεχώνων.
Πρόκειται για γονιμικές θεότητες όπου λέγεται πως είχαν έρθει στην Τροιζήνα από την Κρήτη. Όμως εκεί θανατώθηκαν επειδή αναμείχθηκαν σε κάποια αναταραχή που έγινε στην πόλη. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος οι Τροιζηνίας τελούσαν κάθε χρόνο τα Λιθοβόλια.
Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος όταν είχε πέσει λοιμός στην Επίδαυρο οι κάτοικοι της ζήτησαν χρησμό από την Πυθία για να απαλλαγούν από αυτόν.
Τότε η Πυθία τους συμβούλεψε να κατασκευάσουν αγάλματα στην Δαμία και την Αυξήσω από ξύλο ήμερης ελιάς. Οι Επιδαύριοι τότε προμηθεύτηκαν ξυλεία από τους Αθηναίους με τον όρο να προσφέρουν κάθε χρόνο θυσία στην Αθηνά Πολιάδα και στον Ερεχθέα.
Έτσι κατάφεραν να απαλλαγούν από τον λοιμό.
Αργότερα οι Αιγινήτες οι οποίοι ήταν άποικοι της Επιδαύρου άρπαξαν τα αγάλματα των δύο παρθένων και τα μετέφεραν στην Αίγινα.
Οι Αθηναίοι πήραν μέρος σε αυτήν την διαμάχη διότι είχαν κατασκευαστεί από αθηναϊκό ξύλο. Από την άλλη οι Επιδαύριοι μη έχοντας πια τα δύο αγάλματα στην πόλη τους αρνιόταν να προσφέρουν τις ετήσιες θυσίες στην Αθηνά και τον Ερεχθέα.
Θεωρώντας ύψιστη ασέβεια το σταμάτημα της προσφοράς θυσίας οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στην Αίγινα για να πάρουν τα αγάλματα πίσω.
Τα έδεσαν λοιπόν με σκοινιά και άρχισαν να τα τραβούν για να αποσπαστούν από το βάθρο τους. Όταν τα αγάλματα έπεσαν από το βάθρο ισχυρός σεισμός συγκλόνισε την περιοχή και κατέστρεψε τον στρατό των Αθηναίων.
Έτσι εξηγεί ο Ηρόδοτος την έχθρα ανάμεσα στην Αθήνα και την Αίγινα.
Η Δαμία και η Αυξησώ αναφέρονται και ως
Ώ ρ ε ς και Χ ά ρ ι τ ε ς με τα ονόματα Δαμώ και Αυξώ.
Η Δαμία και η Αυξησώ φρουρούν την ώρα που οι γυναίκες δίνουν ζωή, την ώρα του τοκετού. Μοιράζουν την χάρη και την προστασία τους στις πρώτες δύσκολες μέρες μετά από τον τοκετό, στην περίοδο της λοχείας.
Προστατεύουν τον καρπό που δίνει η Δα Μητηρ (Δαμία, μητέρα Γη) στις κοιλιές των γυναικών και βοηθούν στην αύξηση του καρπού αυτού. Στο άνθισμα. Στο μεγάλωμα των παιδιών.
Είθε να είναι πάντα αρωγοί στους πόνους των επιτόκων!
Είναι αυτές που μας κάνουν να δίνουμε την ευχή «Η ώρα η καλή! »
*Ερευνα -συλλογή πληροφοριών Γιώβη Βασιλική.
Πρωτοδημοσιευτηκε στο μπλογκ μου Μυθική Αναζήτηση τον Ιούνιο του 2013. Στο παραπάνω άρθρο προστέθηκαν σημαντικές πληροφορίες οι οποίες δεν υπάρχουν στο αρχικό άρθρο του 2013
Πληροφορίες συλλέχθηκαν από:
-Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.5ος, σ.768
-"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τ.19ος, σ.369
-Βικιπαίδεια
-Theoigonia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου