Τα μάτια σου είνε οι δυο καθάριες πηγές,
πούλθαν να πιουν,
και να ξαποστάσουν μια στιγμή οι σκέψεις μου.
Πάνω από τ’ άστρα ένας μαγνήτης στέκεται,
και με σέρνει.
Και το κορμί μου όλο φρίσσει μαγνητισμένο από τη Μεγάλη Νοσταλγία και τον Μεγάλο Πόθο.
Κάποιος από τ’ άστρα με σέρνει.
Μη με κρατείς δεμένο.
Πάνω από την αγάπη κι από τη χαρά της ζωής.
είναι εκείνο που ζητώ."..
(Νίκου Καζαντζάκη, ΟΦΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΝΟΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου