Οι επιταγές του Μαμμωνά στην παιδεία

Κ

αι να θες να Αγιάσεις αναγνώστη μου, δεν σ’ αφήνουν οι διάβολοι. Τι να φωνάξεις, τι να διαμαρτυρηθείς η κατάσταση μόνο με φωτιά και τσεκούρι βελτιώνεται. Όσο και να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τον γάμο της εκπαίδευσης με τους ιδιώτες (ιδιώτης στην αρχαία παράδοση της χώρας μας είναι αυτός που δεν έχει την στοιχειώδη νοημοσύνη ώστε να ασχοληθεί με τα κοινά και στα αγγλικά καλείται idiot δηλαδή ο ηλίθιος) για να δει προκοπή ή παιδεία (ή εκπαίδευση για τους διοικούντες) υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Να καταλήξει σε διαζύγιο...
Είχα πει στον εαυτό μου ότι θα γράψω κάτι σχετικό αργότερα αλλά δυστυχώς ο χρόνος πάντα με προλαβαίνει. Αφορμή είναι τα 20€ ενός σεμιναρίου. Μια καθηγήτρια διαπιστώνει ότι πλήρωσε έναν «ευυπόληπτο» καθηγητή για να κάνει διαφήμιση λογισμικού όπως γίνεται η παρουσίαση στις κατσαρόλες.

Ναι φίλοι και εχθροί μου.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία ζητάει λεφτά, με τις ευλογίες του κράτους, για να μπορεί ένας εκπαιδευτικός να προσθέσει μια γραμμή στο βιογραφικό του που θα του εξασφαλίσει μια ακόμα πιθανότητα παραμονής στην θέση του. Κι αυτό για κάτι που κανονικά θα πρέπει να πληρώσει αυτός μιας και η διαφήμιση, όπως γνωρίζουμε από τα οικονομικά, περιλαμβάνεται στην τιμή του προϊόντος.
Χωρίς να μπαίνω σε θεωρίες συνωμοσίας έφτασε, η κατά τον αντιεξουσιαστικό χώρο, η στιγμή που θα πληρώνουμε για να δουλεύουμε. Φτάσαμε στην εποχή που ο εργαζόμενος (όσοι έχουν μείνει), στερεί από το παιδί του για να ταΐσει τους ειδικούς του τίποτα. Κι αφού δεν έχουν την τσίπα να εκμεταλλευτούν μια χαμηλόμισθη καθηγήτρια φανταστείτε την ηθική τους.

Όταν ήμουν νέος διδάχθηκα από τους παλαιότερους χρήστες ότι πέρα από το μηχάνημα (αυτό το σύνολο μετάλλου, πλαστικού, και κορεάτικης άμμου), δεν πρέπει να δίνω λεφτά για αέρα. Βέβαια οι αεριτζήδες των εταιριών λογισμικού, που εκμεταλλεύονται τους προγραμματιστές όπως οι βιοτέχνες τις γαζώτριες, δεν νοούν να καταλάβουν πως οι οικονομικές «φούσκες» που γεννούν μόνο κακό δημιουργούν στην ήδη ασθενική παγκόσμια οικονομία.
Βέβαια το να ζεις σαν «ειδικός» από την δυστυχία των άλλων είναι παγκόσμια «ηθική» επιταγή που ισχύει από την ιστορική έναρξη του κόσμου μέχρι το παρών οικονομικό καθεστώς που έχει τον ελληνικό τίτλο κεφαλαιοκρατία. Ναι αναγνώστη μου, εργάζεσαι μόνο και μόνο για να μπορούν κάποιοι να ζουν από την δουλειά σου. Ανάλογα με το αντικείμενο της εργασίας σου είσαι το φυτοφάγο που καταναλώνει τα 2/3 της ζωής σου στο να αποκτήσεις βάρος για να γίνει γεύμα στα τσακάλια και τις ύαινες.
Ο δαίμων του χρήματος είναι η αλυσίδα που μας δένουν ώσπου να μας πετάξουν όταν πια δεν θα μπορούμε να παράγουμε. Το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», έχει ξανά την τιμητική του. Και μάλιστα αυτήν την φορά χωρίς να μπορούμε να το διεκδικήσουμε, μιας και ουσιαστικά είμαστε αυτοί που με τις επιλογές μας οδηγήσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση.

Η παιδεία άλλωστε σε κάθε χώρα είναι το καλύτερο χωράφι. Μαζί με τις φιλοσοφικές ανησυχίες και την σεξουαλικότητα, είναι τα καλύτερα εργαλεία άσκησης εξουσίας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Γι αυτό και οι διαμάχες σ’ αυτούς τους χώρους είναι θανατηφόρες. Με τον βαθμό στην εκπαίδευση δημιουργούνται τάξεις μαθητών (κοράκι, στουρνάρι), με τις σεξουαλικές επιδόσεις τάξεις επιβητόρων και με τις φιλοσοφικές-θρησκευτικές ανησυχίες (και λίγο με τα «φιλόπτωχα» ταμεία) τάξεις ιεραρχών και πιστών. Όλες αυτές οι τάξεις διακινούν κάτι πολύ βασικό. Το χρήμα. 
Ο μαθητής πληρώνει την παραπαιδεία για μια θέση σε πανεπιστημιακό ίδρυμα, ο μπήχτης (ή η μοιραία γκόμενα) τις εταιρίες αυτοκινήτων, καλλυντικών και τα σκυλάδικα (που υπάρχουν σε όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου ανάλογα με τα τοπικά έθιμα), και ο πιστός τους «ιεράρχες» (θρησκευτικούς ή κομματικούς) για μια θέση στον «παράδεισο» (ή τον διορισμό του ,κατά την μαλλιαρή δημοτική, σαν κοινόχρηστο δουλικό ή κατά την καθαρεύουσα δημόσιος υπάλληλος). 
Ο Μαμμωνάς δηλαδή τα παίρνει από παντού. 
Κι επειδή ο άνθρωπος φτιάχνει σύμβολα που ξεθωριάζουν στο πέρας της ιστορίας καινούρια σύμβολα παίρνουν την θέση τους. 
Έτσι στο λύκειο μας μαθαίνουν να λατρεύουμε την Microsoft και την Adobe σαν κάτι το αξιόπιστο (εδώ γελάμε) μιας και το δωρεάν είναι κάτι κακό αφού πρέπει παράλληλα να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου. Μας μαθαίνουν το photoshop γιατί αν μάθουμε την δωρεάν εφαρμογή δεν θα πάρουν τα 7000€ όταν χρειαστεί να κατοχυρώσουμε «πνευματικά» την δουλειά μας (θαρρείς και αυτά που κάνουμε δεν έχουν γίνει σε άλλη εκδοχή). Ναι αγαπητοί μου ο Μαμμωνάς πατάει στην αλαζονεία μας.

Στο χάλι που βρίσκεται η χώρα μας υπάρχει τουλάχιστον λύση ακόμα και σ’ αυτό. Υπάρχουν δωρεάν προγράμματα που μας δίνουν δικαίωμα χρήσης και κατοχύρωσης (αυτά χρησιμοποιώ, αν και αν φτιάξω ποτέ κάτι τόσο καλό ας μου το κλέψουν). Η αρχαία μας παράδοση μας έδωσε σχολές (και τρόπους διδασκαλίας) όπως ο κήπος του Επίκουρου που μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί ο καθένας άσχετα με την τάξη που ανήκει (ο κήπος δεχόταν δούλους δηλαδή ότι είμαστε εμείς κάτι παραπάνω). Οι αδιόριστοι δάσκαλοι και καθηγητές μπορούν να αντικαταστήσουν το κουτσό δημόσιο και το αιμοβόρο ιδιωτικό σχολείο, μέσω κοινωνικά ευαισθητοποιημένων ομάδων (που θα τις φτιάξουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι μιας και για να σε πάρει κάποιος στα σοβαρά πρέπει πρώτα να τον «ακυρώσεις»).
Ο καθένας μπορεί να διδάξει και να διδαχθεί από τον άλλον δίνοντας τον υπέρτατο τίτλο του αυτοδίδακτου ερασιτέχνη (εραστή της τέχνης, μιας και από «συζύγους» χορτάσαμε)
Έτσι ο δαίμων του χρήματος δεν θα έχει πια στην εκπαιδευτική ζωή μας, τον ευαίσθητο αυτόν τομέα καμιά θέση.