"Μη σε φοβίζει η γλώσσα των ανθρώπων.
Η υπόληψη είναι λέξη νυχτερινή.
Σκέψου για μένα κάτι φωτεινότερο...
Τέλειωσα μήπως, δείλιασα ποτέ ή ακούγομαι άλλος;
Διατηρώ ακόμη τη δύναμη ν᾽ αναγνωρίζω
μιαν αγάπη στην αγάπη κι ένα μυρμήγκι στο μίσος.
Θα φροντίσω σχετικά.
Εξ' άλλου, αυτή η επιστροφή σου παραήταν αιχμηρή
για μια πόλη που δε γνώρισε ποτέ κατακτητές.
Επέβαλες ομόφωνα την τυραννία των μιμητών σου·
κυβέρνα τώρα την ακατάσχετη ρητορική των επιθυμιών τους.
Ἠμειβόμην·
“γύναι, φάτιν μὲν τὴν πρὸς ἀνθρώπων κακὴν
μὴ τετραμήνῃς μηδέν· ἀμφὶ δ' εὐφρόνῃ,
ἐμοὶ μελήσει· θυμὸν ἵλαον τίθεο.
Ἐς τοῦτο δὴ τοι τῆς ἀνολβίης δοκέω
ἥκειν; Ἀνὴρ τοι δειλὸς ἆρ᾽ ἐφαινόμην,
οὐδ' οἷός εἰμ' ἐγὼ οὗτος οὐδ' οἵων ἄπο.
Ἐπίσταμαί τοι τὸν φιλέοντα μὲν φιλεῖν,
τὸν δ' ἐχθρὸν ἐχθαίρειν τε καὶ κακοστομέειν
μύρμηξ. Λόγῳ νυν τῷδ' ἀληθείη πάρα.
Πόλιν δὲ ταύτην ἐπιστρέφεαι
οὔτοί ποτ' ἄνδρες ἐξεπόρθησαν, σὺ δὲ
νῦν εἷλες αἰχμῇ καὶ μέγ' ἐξήρω κλέος.
Κείνης ἄνασσε καὶ τυραννίην ἔχε·
πολλοῖ σίθην ζηλωτὸς ἀνθρώπων ἔσεαι.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου