Δύο ελάσματα χρυσού που κάλυπταν πιθανότατα φακοειδή σφραγιδόλιθο. Ο
σφραγιδόλιθος δε σώζεται και τα δύο ελάσματα επανασυγκολλήθηκαν μεταξύ
τους κατά τη συντήρηση του αντικειμένου. Το έλασμα που κάλυπτε την
πρόσθια όψη του σφραγιδόλιθου φέρει...
εμπίεστη παράσταση όρθιου ταύρου με
συμπληρωματικά φυτικά μοτίβα. Μια οπή ανάρτησης διαπερνά τη σφραγίδα από
το σημείο επάνω από το κεφάλι του ταύρου μέχρι κάτω από το αριστερό
άκρο του κατώτερου φυτικού μοτίβου. Το έλασμα που κάλυπτε την πίσω όψη
του σφραγιδόλιθου είναι ακόσμητο.
Ο συγκεκριμένος σφραγιδόλιθος τοποθετείται χρονικά στην Υστεροελλαδική
περίοδο, δηλαδή μεταξύ των χρόνων 1500 - 1350 πχ. Οι διαστάσεις του
είναι οι εξής: διάμετρος 1,9 - 2,2 εκατοστά, πάχος 0,7 εκατοστά και
διάμετρος οπής ανάρτησης 0,1 εκατοστά.
Οι σφραγίδες αποτελούν μία από
τις σημαντικότερες κατηγορίες ευρημάτων της Εποχής του Χαλκού στο
Αιγαίο. Κατασκευάζονταν κυρίως από ημιπολύτιμους λίθους, υπήρχαν όμως
και σφραγίδες από μέταλλο. Οι σφραγιδόλιθοι με επένδυση εμπίεστου χρυσού
ελάσματος είναι σπάνιοι και χρονολογούνται σχεδόν αποκλειστικά στην
Ύστερη Χαλκοκρατία, κατασκευάζονταν δε από διάφορα υλικά και σε ποικιλία
σχημάτων.
Υπήρχαν, όμως, και σφραγίδες από παχύτερα ελάσματα χρυσού, οι
οποίες πληρώνονταν στο εσωτερικό με κάποιου είδους μαλακό υλικό (ξύλο,
άμμο, υαλόμαζα).
Τέλος υπάρχουν και χρυσές σφραγίδες που είναι κενές
εσωτερικά. Τα χρυσά ελάσματα του συγκεκριμένου σφραγιδόλιθου, αν και
έχουν αρκετό πάχος, είναι μάλλον απίθανο να μπορούσαν να διατηρηθούν
χωρίς κάποιου είδους υλικό πλήρωσης. Το γεγονός ότι οι περισσότερες
μεταλλικές σφραγίδες προέρχονται από τη ηπειρωτική Ελλάδα (με την
εξαίρεση των μεγάλων χρυσών δαχτυλιδιών που απαντούν και στη μινωική
Κρήτη) καθιστά πιθανή την ελλαδική προέλευση του αντικειμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου