Αλλά είναι ντροπή να προσεύχεσαι! Όχι για όλους, μα για σένα και για μένα, και για όποιον άλλο έχει τη συνείδηση του μέσα στο κεφάλι του. Για σένα είναι ντροπή να προσεύχεσαι!..
Το ξέρεις αυτό καλά: ο δειλός διάβολος μέσα σου θα 'θελε να σου αδράξει τα χέρια και να σου διπλώσει τα μπράτσα για να το κάνεις πιο βολικά: - είν' αυτός ο δειλός διάβολος που σ' έπεισε: Υπάρχει ένας Θεός!
Γι αυτό ωστόσο γίνηκες ένας απ' αυτούς που φοβούνται το φως, που το φως δεν τους αφήνει ποτέ σε ησυχία· τώρα θα πρέπει να χώνεις το κεφάλι σου, όλο και πιο βαθιά κάθε μέρα μέσα στη νύχτα και στην πάχνη!
...Με τους παλιούς θεούς, από καιρό τώρα φτάσαμε σ' ένα τέλος, - και στ' αλήθεια είχαν ένα ωραίο, χαρούμενο, θείο τέλος!
Δεν «έσβησαν μέσα στο λυκόφωτο», - αυτό είν' ένα ψέμα! Αντίθετα: κάποτε έσκασαν από τα γέλια!
Κι αυτό γίνηκε όταν η πιο άθεη κουβέντα βγήκε από το στόμα ενός θεού, καθώς έλεγε:
«Δεν υπάρχει παρά ένας Θεός! Δεν υπάρχουν άλλοι θεοί έξω από μένα!...» ένας γέρος θεός, μ' αγριωπά γένια, ένας ζηλιάρης θεός, τα 'πε όλ' αυτά σαν για να ξεχάσει τον εαυτό του."
Φρίντριχ Νίτσε (Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα) [Μ3, Για τους αποστάτες, 2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου