"Το Έθνος είναι η εξωτερίκευση της δυνάμεως του Είναι. Είναι η Οδός προς και από το Όν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες ένοιωσαν Έθνος όταν εχάραξαν την Οδό πρός την Τροία όπου εκυρίευσαν την Πόλιν (κυριάρχησαν στον εαυτό τους γνωρίζοντας τον βαθύτερο εαυτό τους μέσα από τη δοκιμασία της μάχης με την άγνοια).
Το Έθνος είναι Χάραγμα στην αταξία της διάστασής μας, εκεί όπου όλα φαίνονται ατάκτως ερριμμένα η Εθνική συνείδηση θέτει σειρά, ανάμνησης, καταγωγής, προόδου, ονείρων και εξέλιξης.
Ο Αχιλλέας, ως μέγας Εθνικός, είχε την τελεία σειρά, υιός Θεάς, λιγύς, ωκύπους, γρήγορος στο νού και στην πράξη, χάρασσε πάντα την πορεία μέσα από το δάσος των φαινομένων πρός το μεγάλο νοούμενο, τον Όλυμπο.
Ο Οδυσσέας, ο χαράκτης της Οδού πρός το Σκοπό, μάς έδειξε ότι το Έθνος είναι ανάμνηση, σκοπός, κοινωνία αίματος (ο Λαέρτης και η Πηνελόπη και ο Τηλέμαχος ωθούσαν τον πολύπειρο Λαερτιάδη πρός την Ιθάκη), συνέχεια, εξαφάνιση του κακού χάριν του καλού, πορεία πρός τον Όλυμπο.
Το Έθνος στην πρωτόλεια καθαρή μορφή του είναι η Ολύμπια αντανάκλαση του Ουρανίου δρόμου στη Γη. Ολίγοι μπορούν να το ίδουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Οιδίποδας εχάραξε τη μοίρα του επάνω σε σταυροδρόμι όπου συναντήθηκε με τον Πατέρα του. Το Έθνος είναι σύνολο επιλεγμένων δυνάμεων, μέσα στο χάος της αγνοίας, μέσα στη ζούγκλα των φαινομένων, ξαφνικά κάποιοι φωτισμένοι εξαφανίζουν κάθε τι που τους διαλύει, νυμφεύονται την επιθυμία της Γνώσεως (αυτά έκανε ο Οιδίπους) και το Έθνος απελευθερώνει δυνάμεις εξέλιξης, πορείας, υπέρβασης, ολίγοι όμως είναι κάτοικοι του Έθνους, διότι ο δρόμος είναι δύσβατος.
Πολλοί προτιμούν το χάος της ζούγκλας, τη θεοποίηση της πρόσκαιρης γης, το εδώ, φοβούνται το δρόμο και τα λόγια των ολίγων οι οποίοι επικοινωνούν με το Επέκεινα. Ο Εθνισμός όμως - δεν είναι τυχαίο ότι ο Εθνικός κατάντησε υβριστική προσφώνηση, πότε; Όταν ο χριστιανισμός προσπάθησε να ακινητοποιήσει τον Άνθρωπο. Εδώ σε σχέση με το θεό Εκεί-ως διαρκής οντολογική κίνηση είναι η Οδός η συνδέουσα τον Άνθρωπο με τον Ουράνιο εαυτό του.
Οι δυνάμεις του Έθνους είναι η συνέχεια του υγρού στοιχείου το οποίο ενώνει το σύμπαν με τον Άνθρωπο, (Αίμα το ονόμασαν, γαίμα, (γαία) όταν η Γαία λοιώνει από τον Ήλιο της γνώσης γίνεται Αίμα που ζωοποιεί τους ανθρώπους) είναι η επαφή με τις Αθάνατες κοσμικές δυνάμεις, η δύναμη της γλώσσας η οποία φυλακίζει και προσεκτικά μεταφέρει τα μεγάλα νοήματα, οι ιδέες και οι πράξεις.
Ολίγοι έχουν καταλάβει ότι το Έθνος είναι το Πρώτο και το Τελευταίο όχημα που μετέφερε και θα ξαναμεταφέρει τους πρώτους και τελευταίους κατοίκους της Γής όταν εμφανίσθηκε και όταν χαθεί ο πλανήτης Γη.
Το μόνο που αξίζει από τη Γη είναι το Εθνικό σημείο της, όπως στον Άνθρωπο αυτό που αξίζει είναι η καρδιά. Στο Εθνικό σημείο ευρίσκονται οι Αλήθειες της συνέχειας. Εκεί όπου η ποιότητα νικά κάθε ποσότητα".
Βασίλειος Μακρυπούλιας δρ.φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου