Πόσες δυνάμεις ξοδεύτηκαν από άνθρωπο προς άνθρωπο και πόση ενέργεια για να μάθουμε να ζούμε με αυτόν τον τρόπο και να πεθαίνουμε επίσης. Κρίμα.Η Πρώτη μεγάλη Δ ύ ν α μ ι ς Θ ε ά κοιμάται μέσα μας, φυλακισμένη και κουρασμένη από την αδιαφορία μας. Την απατούμε με ψεύτικο θεό και σφετεριστική εξουσία.
Στον κύκλο του Ό ν τ ο ς όλα επικοινωνούν.
Ο Δίας φυλάκισε τους Τιτάνες και τους Γίγαντες, η Βία και το Κράτος τον Προμηθέα της Γνώσης, ο Άνθρωπος τον Ανώτερο Εαυτό του.
Η αντίστροφος σε αυτά πορεία αποτελεί την απαρχή του Νέου Ανθρώπου, αυτού που κατανοεί ότι ο Θεός που τόσους αιώνες λάτρευε -όποιος θεός όποιας θρησκείας-είναι δική του οντολογική α ν τ α ν ά κ λ α σ η, κανείς δεν κατανοεί κάτι εάν δεν είναι κομμάτι της ύπαρξής του, ποιος μπορεί αυτή τη στιγμή να ομιλήσει για κάτι που δεν ξέρει; άρα για ό,τι συζητήσαμε και μάθαμε είναι κομμάτι από το Είναι μας. Η αφύπνιση της Τ ι τ ά ν ι α ς οντολογικής γνώσης θα μας φέρει αντιμέτωπους με την πλέον θελκτική αλήθεια.
Μάθαμε να ζούμε μάθαμε να πεθαίνουμε, μπορούμε να θυμηθούμε την Ανώτερη Ζωή πέρα από τη ζωή και το θάνατο του διαρκούς Είναι, απελευθερώνοντας τον Π ρ ο μ η θ έ α που όλοι μέσα μας κρύβουμε. Ο Όμηρος δίδει τα στάδια του ι ο β ό λ ο υ Απόλλωνος τα οποία φαντάζουν τόσο επίκαιρα.Κανείς ιός δεν έρχεται από μόνος του.
Δημιουργείται μέσα από τη φύση του καλού και του κακού, της αληθείας και του ψεύδους, του ωφελίμου και του βλαβερού, ξεκινά και τελειώνει στον Άνθρωπο.
Ο Χρύσης παρακαλεί τον Αγαμέμνονα να επιστρέψει την πολυαγαπημένη του κόρη, όταν ο Ατρείδης αρνείται τότε ξεσπά τα βέλη του (ιός) ο ιοβόλος Απόλλων. Πλήττονται ζώα και άνθρωποι, όχι όμως οι ήρωες, οι άριστοι ήρωες. Το Σύμπαν έχει λογική, ο ιοβόλος σταματά όταν εισακούεται ο ιερεύς του και η Χρυσηίδα επιστρέφει εις την οικίαν της. Όλα θεραπεύονται.
Ποιός Χρύσης μας έχει επισκεφθεί και εμείς τι ακριβώς αρνηθήκαμε;Πότε θα σταματήσουν τα βέλη του ιοβόλου θεού; Ποιά κόρη έχουμε κλέψει ως πολιτισμός; Τι αρνούμαστε να γυρίσουμε στις πηγές του και ο άνθρωπος πολεμείται;
Έχουμε φυλακίσει τη Φ ύ σ η, δεν την αποδίδουμε στον Π α τ έ ρ α της (Είναι) και προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε αναδιανέμοντας ά δ ι κ α και μεροληπτικά τις άπειρες δυνάμεις της οι οποίες τουλάχιστον φτιάχθηκαν για όλους τους ανθρώπους.
Όταν η Φύσις επιστραφεί στο Πατρικό Ό ν τότε και ο άνθρωπος στην ανοιχτή οδό θα δει τα βέλη του ιοβόλου θεού να σταματούν και ήρεμα να συνεχίζει το Οντολογικό του Ταξείδι.
Βασίλειος Μακρυπούλιας δρ.φιλοσοφίας
Στον κύκλο του Ό ν τ ο ς όλα επικοινωνούν.
Ο Δίας φυλάκισε τους Τιτάνες και τους Γίγαντες, η Βία και το Κράτος τον Προμηθέα της Γνώσης, ο Άνθρωπος τον Ανώτερο Εαυτό του.
Η αντίστροφος σε αυτά πορεία αποτελεί την απαρχή του Νέου Ανθρώπου, αυτού που κατανοεί ότι ο Θεός που τόσους αιώνες λάτρευε -όποιος θεός όποιας θρησκείας-είναι δική του οντολογική α ν τ α ν ά κ λ α σ η, κανείς δεν κατανοεί κάτι εάν δεν είναι κομμάτι της ύπαρξής του, ποιος μπορεί αυτή τη στιγμή να ομιλήσει για κάτι που δεν ξέρει; άρα για ό,τι συζητήσαμε και μάθαμε είναι κομμάτι από το Είναι μας. Η αφύπνιση της Τ ι τ ά ν ι α ς οντολογικής γνώσης θα μας φέρει αντιμέτωπους με την πλέον θελκτική αλήθεια.
Μάθαμε να ζούμε μάθαμε να πεθαίνουμε, μπορούμε να θυμηθούμε την Ανώτερη Ζωή πέρα από τη ζωή και το θάνατο του διαρκούς Είναι, απελευθερώνοντας τον Π ρ ο μ η θ έ α που όλοι μέσα μας κρύβουμε. Ο Όμηρος δίδει τα στάδια του ι ο β ό λ ο υ Απόλλωνος τα οποία φαντάζουν τόσο επίκαιρα.Κανείς ιός δεν έρχεται από μόνος του.
Δημιουργείται μέσα από τη φύση του καλού και του κακού, της αληθείας και του ψεύδους, του ωφελίμου και του βλαβερού, ξεκινά και τελειώνει στον Άνθρωπο.
Ο Χρύσης παρακαλεί τον Αγαμέμνονα να επιστρέψει την πολυαγαπημένη του κόρη, όταν ο Ατρείδης αρνείται τότε ξεσπά τα βέλη του (ιός) ο ιοβόλος Απόλλων. Πλήττονται ζώα και άνθρωποι, όχι όμως οι ήρωες, οι άριστοι ήρωες. Το Σύμπαν έχει λογική, ο ιοβόλος σταματά όταν εισακούεται ο ιερεύς του και η Χρυσηίδα επιστρέφει εις την οικίαν της. Όλα θεραπεύονται.
Ποιός Χρύσης μας έχει επισκεφθεί και εμείς τι ακριβώς αρνηθήκαμε;Πότε θα σταματήσουν τα βέλη του ιοβόλου θεού; Ποιά κόρη έχουμε κλέψει ως πολιτισμός; Τι αρνούμαστε να γυρίσουμε στις πηγές του και ο άνθρωπος πολεμείται;
Έχουμε φυλακίσει τη Φ ύ σ η, δεν την αποδίδουμε στον Π α τ έ ρ α της (Είναι) και προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε αναδιανέμοντας ά δ ι κ α και μεροληπτικά τις άπειρες δυνάμεις της οι οποίες τουλάχιστον φτιάχθηκαν για όλους τους ανθρώπους.
Όταν η Φύσις επιστραφεί στο Πατρικό Ό ν τότε και ο άνθρωπος στην ανοιχτή οδό θα δει τα βέλη του ιοβόλου θεού να σταματούν και ήρεμα να συνεχίζει το Οντολογικό του Ταξείδι.
Βασίλειος Μακρυπούλιας δρ.φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου