Για μία Ιθάκη όλα, για μία Πατρίδα όλα

Για μία Ιθάκη όλα, για μία Πατρίδα όλα. Όλη μας η ζωή ζωγραφίσθηκε και σχεδιάσθηκε από τις δυνάμεις, από ζωγράφους οι οποίοι απλώνουν τα χρώματά τους στην Πατρίδα, και σε αυτό το περιβάλλον σχεδιάζουν τις ψυχές που κατεβαίνουν από τον ουρανό.
Η Πατρίδα είναι ο μεγάλος ψαράς των ψυχών που ταξιδεύουν στον ωκεανό του ουρανού, στη θάλασσα του Απείρου, στο πυρ του Είναι.

Έχει ψαράδες πολλούς η Πατρίς, έχει τον αέρα, τη γη, το ύδωρ, το πυρ, ετοιμάζει μορφές και ουσίες, φτιάχνει καλούπια, αρπάζει πνεύματα από τον αιθέρα και δημιουργεί Ανθρώπους. Αυτοί οι Άνθρωποι ζωντανεύουν στο χώρο και χρόνο της Πατρίδος, όταν φεύγουν από αυτό το χώρο και χρόνο νεκρώνουν, στην Πατρίδα ζωοποιούν και ζωοποιούνται, αλλού απλά ζουν. 

Ο Οδυσσέας, αρπάχθηκε από τις δυνάμεις της Ιθάκης, αυτές τον μεγάλωσαν, αυτές τον έκαναν Άνδρα, Σύζυγο, Πολεμιστή, Πατέρα. 

Η Πατρίδα, Η Ελλάδα μας, μας προσφέρει τα φίλια πνεύματα, τους δασκάλους συναισθήματα, τους φίλους χώρους και χρόνους μέσα στους οποίους μεγαλώνουμε, σαν τον Οδυσσέα δεν μπορούμε μακριά τους. Δεν εγκαταλείπουμε για καμία Ευρώπη την Πατρίδα μας, η Ιθάκη είμαστε εμείς, εγώ Είμαι η Πατρίδα μου, σάρκα από τη σάρκα της, οστούν από το οστούν της, αίμα από το αίμα της, δάκρυ από το βλέμμα της. 

Μέσα στο όχημα της Πατρίδος πρωτοταξίδευσα από το Σύμπαν στη γη και μέσα από αυτό το όχημα θα ξαναφύγω. Μακριά από την Πατρίδα χάνουμε όλους τους συμπαντικούς δρόμους μας. Γι αυτό η Πάτρα, η γενέθλιος γαία στους Λατίνους μεταφράσθηκε ως gens από το γίγνομαι, διότι εν τη Πατρίδι όλα και Εγώ και Εμείς γιγνόμεθα. 

Εις την παλαιάν Ιρλανδικήν όπου είχαν βρεθεί οι Έλληνες ο Πατήρ ελέγετο athir, αιθέρας, το συστατικό του όλου το οποίο περιβάλλει και προσφέρει ζωή στη Γαία, ο father επίσης προέρχεται από τον αιθέρα διότι είναι αυτός ο οποίος προσφέρει αιθέρια ενέργεια στους ανθρώπους, ζωή και συνέχεια, σαν τον Αιθέρα , το πρώτο στοιχείο του Γηΐνου Όλου. 

Η Ιθάκη ήταν ο Οδυσσέας, Εμείς είμαστε η Ελλάδα, όσο εμείς και τα παιδιά μας ζούμε η Ελλάδα ζει, όσο η Ελλάδα ζει εμείς και τα παιδιά μας ζούμε. Κανένα πέλαγος, καμία Σκύλλα και κανένας Πολύφημος δεν κράτησε τον Οδυσσέα μακριά από τον εαυτό του, από την Πατρίδα του. 

Ο χώρος του Εγώ είναι η Πατρίδα του, ο χρόνος είναι η διάρκεια που χρειαζόμαστε για να γνωρίσουμε όλα όσα κρύβει ο γενέθλιος χώρος της Πατρίδος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός προσανατολίσθηκε σε σχέση με την Πατρίδα. Εκεί ευρίσκονταν οι δυνάμεις του σύμπαντος που τον έφεραν στη Γη. Ας προσέξουμε ότι στην Πατρίδα του και σε επιλεγμένες τοποθεσίες έκτισε τους ναούς, αυτές τις πύλες καθόδου και ανόδου των δυνάμεων και ενεργειών που φέρουν και παίρνουν τους ανθρώπους από τη Γη και προς τη Γη. 

Σήμερα όπου αυτά ακούγονται τόσο παράξενα κτίζουμε γήπεδα και υπερεμπορικά , διότι η γη δεν είναι πλέον πατρίδα, αλλά ένα σύνολο από τσιμέντο και παράθυρα. Σε αυτή τη σκακιέρα προσπαθεί η αόρατος εξουσία να ανακατέψει ανθρώπους και ιδέες και αξίες για να σιγουρεύσει την εξουσία της. Όσα σχέδια και αν κάνει, οι Εφέστιοι Θεοί μας, παίζουν ζάρια και γελούν. 

Γελούν.

Βασίλειος Μακρυπούλιας Δρ.Φιλοσοφίας