Αυτόν τον θεό δεν ήταν δυνατόν να τον παραστήσω με την τέχνη μου

«…Πήραν [ενν. οι πρώτοι άνθρωποι] από τον θεό την νοημοσύνη και τον Λόγο και από παντού δέχονταν την λάμψη των μεγάλων θεϊκών φασμάτων του ουρανού και των άστρων και του ηλίου και της σελήνης, αντικρίζοντας νύχτα και μέρα ποικίλες και ανόμοιες μορφές και εικόνες ανεξήγητες και ακούγοντας φωνές κάθε είδους, των ανέμων και του δάσους και των ποταμών και της θάλασσας κι ακόμη των ήμερων και άγριων ζώων∙

«Tις πταίει»

"Τα Αρχαία Ελληνικά τα αντιπαθούν όλοι οι Έλληνες. Αν κάνει κανείς μια δημοσκόπηση σήμερα, το αποτέλεσμα που θα του δοθεί θα το βρει πελώριο. Στους εκατό θα ανακαλύψει πως οι ενενήντα τόσοι τα Αρχαία Ελληνικά δε θέλουν ούτε να τ ̓ ακούσουν.

Ο Δίας ξαναφέρνει τους άσχημους χειμώνες και ο ίδιος τους απομακρύνει.

Μια καρδιά καλά προετοιμασμένη ελπίζει στις δύσκολες περιστάσεις και στις ευνοϊκές φοβάται μια διαφορετική τύχη.

Οι άνθρωποι αποκτούν ψυχική γαλήνη με τις μετρημένες απολαύσεις

"Οι άνθρωποι αποκτούν ψυχική γαλήνη με τις μετρημένες απολαύσεις και με τη μ ε τ ρ η μ έ ν η ζωή. Ό,τι είναι ελλειμματικό ή υπερβολικό,συνήθως μεταπίπτει στο αντίθετό του και δημιουργεί στην ψυχή μεγάλες κινήσεις.

Άλλαξε τις ψευδαισθήσεις σου με λίγη αλήθεια

"Χτίσε το σπίτι σου στην πέτρα. Πέτρα είναι η ίδια σου η φύση που σκοτώνεις μέσα σου, ο σωματικός έρωτας του παιδιού σου, το όνειρο της αγάπης που έχει η γυναίκα σου, τα όνειρα σου για τη ζωή, όταν ήσουν έφηβος.

Το μόνο της ζωής μας ταξείδιον

"Ορθά έχει χαρακτηρισθεί ο Ύπνος ως προπόνησις του θανάτου (Πλάτων). Εδώ όμως επεισέρχεται κάτι το παράξενον. Ομοιάζουμε σαν έναν άνθρωπον ο οποίος δεν φοβείται το ταξίδι απλά φοβείται τις αποστάσεις. Δηλαδή δεν φοβούμαι να πάω έως την Αθήνα αλλά φοβούμαι να πάω έως τη Νέα Υόρκη. Εν ολίγοις δεν φοβούμαστε το μικρό ταξίδιον του Ύπνου αλλά φοβούμαστε το μεγάλο του θανάτου.

Θεανώ η Πυθαγορεία: «Επιστολή περί Παιδαγωγίας»

 Οι πληροφορίες γύρω από το πρόσωπο της φιλοσόφου Θεανούς είναι πολλές, συγκεχυμένες και ενίοτε αλληλοσυγκρουόμενες, ήδη από την αρχαία εποχή. Σε αυτό το γεγονός έχουν συμβάλλει κυρίως δύο στοιχεία:υπό το όνομα Θεανώ έζησαν δύο, ίσως και τρεις, πυθαγόρειες φιλόσοφοι, των οποίων ο βίος, οι ρήσεις και τα έργα αποδόθηκαν αμελώς σε ένα πρόσωπο.

Πότε το μάτι του ηνιόχου νου ελευθερώνεται από την ομίχλη;

"Και αν ακόμη δεν ετόλμησε να το πει κάποιος, ούτε για­τρός ούτε φιλόσοφος ούτε γυμναστής ούτε ιδιώτης, εγώ ερω­τώ: γιατί δεν απέχομε με την θέλησή μας από το σωματικό φορτίο; Γιατί δεν απελευθερώνομε τους εαυτούς μας με την απάρνηση των πλεοναζόντων πραγμάτων;

Η πατρώα θρησκεία συγκεντρώνει μνήμες, αξίες, οράματα και τον προορισμό της φυλής.

"Για να μετατραπούν οι πολίτες σε ιδιώτες, οι ελεύθεροι σε σκλάβους, έπρεπε να αλλάξει το θρησκευτικό φυλετικό υπόστρωμα τους και αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο στην σφαίρα του Νοητικού μέρους της ψυχής.

Θεοί αθάνατοι οι τελετάρχες που μυούν τους θνητούς

«Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος μυείται στην αληθώς τέλεια τελετή, όχι μέσα σε ένα μικρό οίκημα που έχει παρασκευαστεί από Αθηναίους για την υποδοχή κάποιοι όχλου,

Καθ' ύπνον

«Ο θεός, λέει ο Αχιλλεύς Τάτιος στα Κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα, αρέσκεται συχνά να αποκαλύπτει, καθ’ ύπνον, το μέλλον στους ανθρώπους

Όταν ο Οδυσσέας επέρασε την πύλη του Μαύρου Ήλιου

"Περί της Πατρώας Θρησκείας, περί της επιστροφής στις πηγές του Ελληνισμού, περί της ανακυκλωτικής επιστροφής στη Φύση, εκεί όπου το μικρό πορτάκι του Ηλίου μόνο για Έναν Οδυσσέα ανοίγει και οδηγεί τους Φωτισμένους στην Επομένη Ανωτέρα Κατάσταση.

Διότι είμαι ένας από αυτούς που έχουν μιλήσει με τους Θεούς

"Έτσι μου μίλησαν οι φίλοι, οι συγγενείς, ακόμα και οι εχθροί μου. Γιατί έτσι μιλούν σήμερα οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φωνή των καιρών μας.

Οι χρησμοί δόθηκαν, τα χείλη σφραγίστηκαν, οι αρχαίοι Ναοί γίνηκαν σπαράγματα

 "Σαν δύο κορμιά εραστών παγωμένα στον χρόνο, δυο μαύροι βράχοι στα σκοτεινά νερά της έρημης λίμνης. Λέσβος η Ιερή. Ένας ανοιχτός υπαίθριος ναός αφιερωμένος σε ξεχασμένους Θεούς. Τι κι αν οι άνθρωποι ξέχασαν τα ονόματα τους αυτοί δεν έπαψαν να υπάρχουν.

Πουθενά ησυχότερα δεν αποτραβιέται ο άνθρωπος παρά μέσα στην ψυχή του

"Μοναξιές γυρεύουν οι άνθρωποι, εξοχές και παραθαλάσσια και βουνά· και συ πολλάκις τυχαίνει να τα λαχταράς.

Μην πάψεις να σμιλεύεις το άγαλμά σου

"Πώς θα δεις τώρα τι ομορφιά έχει μια καλή ψυχή; Αποσύρσου στον εαυτό σου και κοίτα·

Γιατί η μοναξιά είναι σε μας αρετή

"Να ζεις με τρομερή και περήφανη αταραξία· πάντοτε εκείθεν. Να έχεις και να μην έχεις τα αισθήματά σου, τα υπέρ και τα κατά σου, κατά βούληση, να αφήνεσαι να τα έχεις και να κάθεσαι πάνω τους όπως πάνω σε άλογα, συχνά όπως σε γαϊδάρους – γιατί πρέπει να ξέρεις να χρησιμοποιείς την ηλιθιότητά τους τόσο καλά όσο και τη φωτιά τους.

Εάν δεν είχε φράξει τη φωνή του Επίκουρου ο φόβος, η άγνοια και η μισανθρωπία

"Ο Επίκουρος δεν ακούστηκε στον καιρό του, αλλά ούτε και οι υστερινοί τον άκουσαν. Κατάκτησε χώρες μεγάλες όσο και οι χώρες του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου, και μας έφτασαν μόνο μισόλογα γι’ αυτόν. Κανείς δεν έγραψε την ιστορία του. Εξαίρεση έξοχη ξεχωρίζει ξεχασμένος ο εξαίσιος Λουκρήτιος.

Xάριν μιας εθνικής ιδέας

"Ένας από τους τραγικότερους και πλέον παράδοξους παραλογισμούς,

Ο Δισκοβόλος είμαστε εμείς

"Ο δισκοβόλος του Μύρωνος αποτελεί ακόμη μία αιτία μη αισθητικής αλλά οντολογικής αποτίμησης της τέχνης. Δεν μας ενδιαφέρει εάν είναι ωραίο το άγαλμα του Μύρωνος ή εντυπωσιακό όσο τα τρομερά οντολογικά μηνύματα που κρύβει.

Η Ελληνική γλώσσα είναι συνέχεια του αέρος, του αιθέρος, του ύδατος και του πυρός

"Η μαγεία των Αρχαίων Ελληνικών (αν και δεν είναι καθόλου Αρχαία αλλά διηνεκή και κλασσικώς επίκαιρα) είναι αδήριτη και αναμφισβήτητη. Οι άνθρωποι του Λόγου στόλισαν τη γλώσσα τους με λέξεις οι οποίες προσδιορίζουν τον άνθρωπο σε σχέση με την ιδέα και τη φύση και τους άλλους σε σχέση με το λόγο.

Έλληνες Θεοί και ήρωες σε γραμματόσημα. Ένας απρόσμενος θησαυρός!

Μια μεγάλη έκπληξη περιμένει όποιον αναζητήσει γραμματόσημα με θεματολογία το Ελληνικό πάνθεον. Μυθολογία, θεοί, ήρωες, βασιλείς, ολυμπιονίκες από το ένδοξο παρελθόν, απεικονίστηκαν σε διάφορες εποχές σε γραμματόσημα. Ένας θησαυρός που ελάχιστοι γνωρίζουμε! Περιηγηθείτε άφοβα!

Γιατί δεν έκλεισεν ακόμη ο κύκλος των παθών μου

"Γιατί δεν έκλεισεν ακόμη ο κύκλος των παθών μου·

κι άλλα πολλά στοχάζομαι όρισαν οι θεοί πιο πριν να πάθω".

Τα παραπάνω λόγια του Οδυσσέως (ζ 213-4) μας υπενθυμίζουν την πλέον υπέροχη Ομηρική οντολογική Γεωμετρία. Στον κόσμο των θείων δυνάμεων, όπου οι άνθρωποι συνυπάρχουν με όλες τις υπέροχες άλλες οντότητες του Είναι (οι οποίες εξαφανίσθηκαν μετέπειτα ως δαιμονικές) όλα είναι υπέροχα προκαθορισμένα.

«Να διερωτάσαι ποιος είμαι και ποιος νομίζω ότι είμαι, εξαιτίας των Ελλήνων»

Το ενδιαφέρον μου για τους αρχαίους Έλληνες ξεκινά και συνεχίζεται με τον “άνθρωπο” – όχι τον “άνδρα”. Με ολόκληρη την κατηγορία που αναφέρεται στην ανθρωπότητα ή, όπως έχει φτάσει στη σύγχρονη Δύση μέσω του λατινικού “humanus”, με το “ανθρώπινο ον”. Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σε σχέση με τους θεούς, τους συνανθρώπους, τον κόσμο και τι ανήκει στην ανθρωπότητα;

Επωδές: Ψιθυρίζοντας τα ιερά ονόματα

  Η επωδή ανήκει στη λαϊκή λογοτεχνία και είναι κείμενο μικρής έκτασης με σοβαρό περιεχόμενο που διατυπώνεται με ασάφεια. Η επωδή είναι ηθελημένα ασαφής, γιατί εξυπηρετεί κατά βάθος ένα διάλογο που ανοίγει ο άνθρωπος με τον πάνω και πέραν των αισθήσεων κόσμο και γι αυτό διατυπώνεται κατά κάποιον τρόπο στη γλώσσα της άλλης πλευράς.

Ειρέμης (Ερμής): εκείνος που επινόησε το λόγο.

Σ Ω. Αλλά το όνομα αυτό, ο Ερμής, φαίνεται ότι έχει σχέση με τη ρητορική, και το ότι είναι διερμηνέας και αγγελιοφόρος και

«Οι θεοί του Ολύμπου σε τιμούν, οι θεοί του Άδη σε σέβονται»

«Στους πρώτους αιώνες της εποχής μας, στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχαν διαδοθεί πλατιά τα «μυστήρια» των Αιγυπτίων θεών Ίσιδας και Όσιρη είτε Σέραπι. Πρόκειται για τη λατρεία της αιγύπτιας «μάνας του κυρίου» και του σωτήρα που «βασανίζονταν, πέθαινε και ανασταίνονταν», μια λατρεία που άσκησε αναμφισβήτητα επίδραση πάνω στη διαμόρφωση του πρωτόγονου χριστιανισμού, πάνω στο χριστιανικό δόγμα, στη μυθολογία και τη χριστιανική τελετουργία.

Σαν ξεκινούσε η πομπή

Έτσι που ξέπεσαν οι ανθρώποι, οι ιδέες, οι λέξεις, μήτε πια που νοιαζόμαστε
για παλιές ή για πρόσφατες δόξες, για βιογραφίες του Αριστείδη·
κι αν κανένας κάνει καμιά φορά να θυμηθεί τους Τριακοσίους ή τους Διακοσίους,
μεμιάς οι άλλοι τον σταματούν με περιφρόνηση, ή σκεπτικισμό τουλάχιστον.

Η ευθύνη του ιστορικού

"Ο ιστορικός λοιπόν δεν πρέπει να ταράζει τους αναγνώστες με τραγικές εικόνες ούτε να αναζητεί τους λόγους, που είπαν ίσως οι πρωταγωνιστές, ούτε να απαριθμεί τις πιθανές συνέπειες των γεγονότων που αναφέρει, όπως οι τραγικοί ποιητές, αλλά να μνημονεύει δίχως παραλείψεις όσα έγιναν και ειπώθηκαν αληθινά, έστω κι αν είναι εντελώς ασήμαντα.

Όσα προέρχονται από τους θεούς είναι σεβαστά

"Τίποτε αθλιότερο από εκείνον που περιδιαβαίνει τον κύκλο των πραγμάτων και "ανασκαλεύει τα υποκάτω της γης", που λέει ο ποιητής, και ζητά να μάθει τι κρύβεται μέσα στις ψυχές των άλλων, συμπεραίνοντας από κάποια σημάδια, και δεν αντιλαμβάνεται ότι το μόνο που του χρειάζεται είναι να...