Κατά τη μυθολογία, η Καλυψώ, η οποία τρεφόταν με αμβροσία και έπινε νέκταρ, είχε τη δύναμη να κάνει τους ανθρώπους αθάνατους. Φεύγοντας απ’ το νησί του Ήλιου ο Δίας έστειλε στον Οδυσσέα και τους συντρόφους του, άγρια καταιγίδα και κύµατα θεόρατα. Ένα αστροπελέκι χτύπησε το καράβι και το διέλυσε. Πνίγηκαν όλοι. Μόνο ο Οδυσσέας γλίτωσε. Πιασµένος από ένα ξύλο παράδερνε στη θάλασσα δέκα ολόκληρα µερόνυχτα. Τέλος, τα κύµατα τον έβγαλαν στο νησί της νύµφης Καλυψώς. Μετά από τρία χρόνια στη θάλασσα, ο Οδυσσέας έχασε όλους τους άνδρες του και τα πλοία του. Είναι μόνος, απομονωμένος και εντελώς μακριά από το σπίτι του. Η θάλασσα τον βγάζει σ’ ένα παραδεισένιο νησί, όπου κατοικεί μια άλλη όμορφη πλανεύτρα, η νύμφη Καλυψώ.
Η Καλυψώ κατοικούσε σε ένα μεγάλο σπήλαιο, κοντά στην είσοδο του οποίου υπήρχαν φυσικοί κήποι, ιερό δάσος και πηγές. Εκεί περνούσε την ημέρα της η Νύμφη, κλώθοντας και υφαίνοντας με τις υπηρέτριές της, που ήταν και αυτές Νύμφες. Στο σημείο αυτό, ο Οδυσσέας απλά χαίρεται που είναι ζωντανός. Το να βγει στο νησί μιας όμορφης νύμφης, είναι ένα απροσδόκητο δώρο.
Η Καλυψώ υποδέχθηκε τον Οδυσσέα στο νησί της ως ναυαγό. Στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι η Καλυψώ τον ερωτεύθηκε και γι' αυτό τον κράτησε κοντά της επί 7 χρόνια. Ο Όμηρος την παρουσιάζει ως καλλίκομη νεράιδα στο στίχο 66 παινεύοντας τις όμορφες πλεξίδες της και αρχοντική στο στίχο 96, αφού κάθεται σε γυαλιστερό κι ωραίο κάθισμα, όπως οι θρόνοι των αρχόντων. Χαρακτηριστικά μας αναφέρει, πως την βρήκε στη σπηλιά της, να κορώνει στη σχάρα μια φωτιά μεγάλη και να τραγουδά με την ουράνια φωνή της υφαίνοντας στον αργαλειό με τη χρυσή σαΐτα.
Επίσης και οι ασχολίες της στο νησί, όπως την είδε και ο Ερμής, είναι όμοιες με αυτές μιας νοικοκυράς. Η Καλυψώ τον πήρε στη σπηλιά της και τον φρόντισε. Όταν συνήλθε, όµως, δεν τον άφηνε να φύγει. Επτά ολόκληρα χρόνια τον κράτησε στο νησί της.
Η Καλυψώ υπόσχεται στον Οδυσσέα την αθανασία, αν μείνει μαζί της για πάντα. Αλλά αυτός αρνείται, γνωρίζοντας ότι πρέπει να επιστρέψει στη γυναίκα του και στο βασίλειό του. Στην πραγματικότητα είναι μια ανόητη επιλογή, το να επιλέξει τη θνητότητα και να συνεχίσει να είναι άνθρωπος αντί ημίθεος, αλλά για τον Οδυσσέα δεν τίθεται θέμα, πρέπει να απορρίψει την Καλυψώ και να την αφήσει, για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του σαν άνθρωπος.
Ώσπου τον λυπήθηκε η Αθηνά και παρακάλεσε τον πατέρα της, το ∆ία, να τον βοηθήσει. Εκείνος έστειλε τον Ερµή στην Καλυψώ και τη διέταξε ν’ αφήσει τον Οδυσσέα να φύγει.
Επίσης, οργίζεται με τους θεούς, που αποκαλεί άσπλαχνους και ζηλόφθονες στο στίχο 132, αναφέροντας παρόμοιες περιπτώσεις έρωτα θεάς με θνητό, οι οποίοι από ζήλια σκότωσαν τους θνητούς (στίχος 133). Συνεχίζει ακόμα στο στίχο 144 αγανακτισμένη και αδικημένη από τον φθόνο των θεών, να μιλά για το πώς έσωσε τον Οδυσσέα από βέβαιο θάνατο, όταν ο ίδιος ο Δίας είχε στραφεί εναντίον του (στίχοι 145-152).
Επιπρόσθετα, σ΄ αυτούς τους στίχους παρατηρείται η πρώτη προσπάθεια γυναικείας χειραφέτησης, κατά την Ομηρική εποχή την οποία πρώτη κάνει μια θεά. Όμως και πάλι δεν θα αντιταχθεί στο λόγο του βασιλιά των θεών, υπακούοντας στον άντρα, όπως θα έκανε κάθε γυναίκα, αφήνοντας τελικά τον Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του (στίχοι 153-4-5).
Παρόλα αυτά είναι μια ερωτευμένη γυναίκα, που νοιάζεται και ενδιαφέρεται για τον Οδυσσέα. Έτσι θα του πει τον τρόπο με τον οποίο θα γυρίσει ασφαλής στην Ιθάκη. Τέλος την βλέπουμε να συγκρίνει τον εαυτό της με την Πηνελόπη λέγοντας, πως η ίδια είναι πιο όμορφη-καλλονή (στίχοι 232-235). Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα πως η θεά ζηλεύει μια θνητή γυναίκα.
Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε, ότι η Καλυψώ συμπεριφέρεται πολλές φορές ως μια κοινή θνητή γυναίκα. Μια γυναίκα η οποία επιμελείται την εμφάνισή της, γιατί θέλει ν΄ αρέσει στο άλλο φύλο. Φροντίζει ακόμα το νησί της, υποδέχεται τους ξένους, όπως αρμόζει σε μία οικοδέσποινα και τέλος τρέφει αισθήματα για έναν άντρα-θνητό και τον διεκδικεί, όπως θα έκανε κάθε θνητή γυναίκα για τον άντρα που αγαπάει. Επιπρόσθετα η θεά μας, όπως μας αποκαλύπτει και ο Όμηρος μέσα από τους στίχους του τηρεί το τυπικό της φιλοξενίας. Όμοια και η Καλυψώ υποδέχτηκε τον Ερμή με χαρά, τον φρόντισε, του έδωσε νέκταρ και αμβροσία, όπως αρμόζει άλλωστε στους θεούς. Στη συνέχεια πρόθυμα θα πραγματοποιούσε την επιθυμία του καλεσμένου της.
Μετά από αυτό, η Καλυψώ με μεγάλη της λύπη τον άφησε να φύγει, αφού πρώτα του έδωσε ξυλεία και πανί για να κατασκευάσει μία σχεδία, καθώς και προμήθειες (ακόμα και «μαύρο κρασί») για το ταξίδι του. Επίσης του υπέδειξε ποιους αστέρες να παρατηρεί για να ρυθμίζει την πορεία του.
Όταν το πλοίο ολοκληρώνεται, ο Οδυσσέας επιστρέφει στη θάλασσα. Έχει περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια μακριά από το σπίτι του.
Από τη συμβίωση της μαζί του, γεννήθηκαν ο Ναυσίθεος, ο Ναυσίνοος και ο Αίσων ή Αύσονα (που αργότερα εγκαταστάθηκε στην Ιταλία),ενώ ο Ησίοδος (Θεογονία, Β 1017-1018) αναφέρει μόνο δύο γιους τον Ναυσίθοο και τον Ναυσίνοο. (Ο Ναυσίθοος αυτός δεν πρέπει να συγχέεται με τον βασιλιά των Φαιάκων Ναυσίθοο που αναφέρεται στην Οδύσσεια.).Μεταγενέστεροι μύθοι αναφέρουν ότι ο Οδυσσέας και η Καλυψώ απέκτησαν μαζί ένα γιο, τον Λατίνο, γιος που αποδίδεται και στην σχέση του με την μάγισσα Κίρκη.
* Το νησί αυτό άλλοι το τοποθέτησαν στον κόλπο της Νεάπολης ή του Τάραντα, και άλλοι στο Ιόνιο Πέλαγος συγκεκριμένα έχει προταθεί μεταξύ άλλων ότι ήταν στη Θέουτα, απέναντι από το Γιβραλτάρ, ή το νησί Γκόζο δίπλα στη Μάλτα.
Η έρευνα και συλλογή πληροφοριών από διάφορες πηγές έγινε από την Γιώβη Βασιλική
Τό παρόν σχόλιο ΔΕΝ έχει σχέσιν μέ τήν αρχαιαν Οδύσσεια αλλά μέ τήν σύγχρονην Οδύσσεια τής Ελλάδος από τήν γειτονικήν Τουρκίαν. Ο εκπρόσωπος τού Υπουργείου Εξωτερικών τής Τουρκίας, Ακσόι λέει ότι αυτά τα ελληνικά κεφάλια δεν έχουν πάρει τό μάθημα από τήν ιστορία και ας θυμηθούν τί έπαθαν οι Έλληνες πού έπεσαν στό Αιγαίο όταν δεν έδειξαν σεβασμό στήν τουρκική σημαία......!!!Κάποιος από τό Ελληνικόν Υπουργείον τών Εξωτερικών θά πρέπει οπωσδήποτε ΝΑ υπενθυμίζει κάθε φορά στούς Τούρκους, ότι ο Ελληνικός Στρατός τής Μικράς Ασίας ήταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΊΚΗΤΟΣ, είχε δέ φθάσει μόλις 50 χιλιόμετρα έξω από την Άγκυραν καί ήδη έβλεπαν τά φώτα της. Στήν Άγκυρα, ο ΕΣ ήταν πλέον στά περίχωρά της,όταν ο Κεμάλ είχε μάλιστα δώσει τότε τήν εντολήν στόν υπασπιστήν του, νά μαζέψουν άρον-άρον τά Αρχεία τους καί νά ετοιμα σθούν νά υποχωρήσουν πρός τήν Καισάρειαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΕΣ απεχώρησε από τήν Άγκυραν καί αργότερα καί από ολόκληρην τήν Ελληνικήν Μικράν Ασίαν μέ τά εκατομμύρια τών ΓΗΓΕΝΩΝ Ελλήνων κατοίκων της, ΟΙΚΙΟΘΕΛΩΣ, ΧΩΡΊΣ ΠΟΤΈ, μά ποτέ, νά ΗΤΤΗΘΕΊ.
Οι Τούρκοι ΠΟΤΈ ΔΕΝ μάς "ΠΈΤΑΞΑΝ στήν θάλασσαν" όπως απολύτως ΨΕΥΔΏΣ καί προπαγανδιστικά υποστηρίζουν. Όταν οι άτακτοι τσέτες μπήκαν στήν Σμύρνην καί άρχισαν τίς σφαγές τών αμάχων, ο ΕΣ είχε πλέον ήδη πρό τριημέρου αποχωρήσει μέ τά πλοία. Τούς μόνους τούς οποιους έσφαξαν οι άγριοι τσέτες καί έπνιξαν στήν θάλασσαν τής Σμύρνης ήσαν οι εντελώς οι άοπλοι καί αποστράτευτοι κάτοικοι της Σμύρνης, αυτόχθονες Έλληνες πού ζούσαν στήν περιοχήν ως κάτοικοι τής Μ.Ασίας επί τρείς χιλιάδες χρόνια . Όταν ο Τουρκικός στρατός μπήκε τελικά στήν Σμύρνην, ο ΕΣ είχε πλέον ήδη πρό τριών ημερών ΕΝΤΕΛΏΣ αποχωρήσει...!!!
Στήν περιβόητην Μάχην τού Ποταμού Σαγγαρίου, ο Ε.Σ. ΕΝΊΚΗΣΕ πλήρως τόν Τουρκικόν καί οι Τούρκοι εξαναγκάσθησαν νά υποχωρήσουν στήν Άγκυραν. Τό μοναδικό όμως πρόβλημα τού ΕΣ, ήταν ότι τότε ΔΕΝ ΣΥΝΈΤΡΙΨΕ ΟΛΟΣΧΕΡΏΣ τίς δυνάμεις τού Κεμάλ, όπως ήταν καί ο αντικειμενικός στόχος τής μάχης τού Σαγγαρίου. Αυτό όμως είχε ως συνέπειαν νά δημιουργηθεί ένα κλίμα ηττοπαθείας μεταξύ τών Ελλήνων στρατιωτών, καί τότε κάποιοι στρατιώτες μας ελιπότακτησαν. Μετά από αυτά τά γεγονότα, τό Γενικό Αρχηγείο τού ΕΣ, πίσω στήν Αθήνα, δλδ 10.000 Χλμ μακριά από τό μέτωπο, καί χωρίς τήν σύμφωνην γνώμην τού Επιτελείου στήν Σμύρνην, (τό οποίο ήταν καί τό μόνο πού είχε πραγματικήν γνώσιν γιά τήν όλην κατάστασιν στό μέτωπο στήν Άγκυραν), απεφάσισε αίφνης νά δώσει τήν εντολήν υποχωρήσεων από τά προάστεια τής Άγκυρας, πίσω στά παράλια τής Μικράς Ασίας, παρά τό γεγονός ότι ο ΕΣ ηταν εντελώς αήττητος μέχρι τότε.
Η εντολή αποχωρήσεως από ολόκληρην τήν Μικράν Ασίαν ήταν τότε μάλλον αδικαιολόγητη...!!!
( Συνεχίζεται )....
(Η συνέχεια τής προηγουμένης αναρτήσεώς μου)., Όμως δυστυχώς η Ελληνική Κυβέρνησις είχε υποστεί πολύ ισχυρές πιέσεις από τήν μέχρι τότε σύμμαχον μας Αγγλίαν,
ΑπάντησηΔιαγραφήη οποία μάλιστα αρνήθηκε τήν χορήγηση ενός απαραιτήτου γιά τήν Χώρα μας, δανείου. Χωρίς τά χρήματα αυτά τού δανείου όμως, η συνέχισις τής εκστρατείας στήν Μικράν Ασίαν ήταν πλέον πολύ δύσκολη...!!!
Οι άλλοτε σύμμαχοί μας, οι Γάλλοι καί οι Ιταλοί, (λόγω τής επιστροφής στήν Ελλάδα τού Βασιλέως Κωνσταντίνου), είχαν πλέον ΑΝΟΙΚΤΑ στραφεί υπέρ τών Τούρκων τού Κεμάλ, τόν οποίον καί εφοδίαζαν μέ σύγχρονον εξοπλισμόν, αλλά καί μέ άφθονα χρήματα. Επίσης, καί οι Μπολσεβίκοι στήν Ρωσσίαν, εφοδίαζαν τόν Κεμάλ, όχι μόνον μέ σύγχρονον οπλισμόν, αλλά ακόμη καί μέ αεροπλάνα. Αυτό έγινε ώς αντίποινα έναντι τής Ελλάδος, επειδή ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε στείλει τόν ΕΣ στήν Κριμαίαν, εναντίον τών Μπολσεβίκων...!!!
Καί κάτι ακόμη : Η Ελλάδα τότε κατείχε καί ολόκληρην τήν Ελληνικήν Ανατολικήν Θράκην μέχρι καί τήν Προποντίδα. Ήλεγχε απολύτως καί τά Στενά τού Βοσπόρου καί τήν διέλευσιν τών πλοίων πρός καί από τόν Εύξεινον Πόντον. ΌΜΩΣ καί πάλι, οι πρώην Σύμμαχοί μας οι Άγγλοι, μάς εξανάγκασαν νά αποχωρήσωμε από τήν Ανατολικήν Θράκην καί νά τήν παραδώσωμε αμαχητί, στόν Κεμάλ, μαζί καί μέ τά Στενά τού Βοσπόρου. Έγινε τότε η περιβόητη Συνθήκη τών Μουδιανών τής Χαλκιδικής, όπου οι Άγγλοι μάς εξανάγκασαν νά αποχωρήσωμε αμαχητί από την Ελληνικήν Ανατολικήν Θράκην καί νά τήν παραδώσωμε στήν Τουρκίαν, μαζί καί μέ τά Στενά τού Βοσπόρου. Επικεφαλής τής Διαπραγματευτικής Ομάδας τής Ελλάδος ήταν τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Ε.Σ. καί πάλι απεχώρησε αμαχητί καί απολύτως, συντεταγμένα αλλά αφού όμως προηγουμένως, έφυγε πίσω στήν Ελλάδα καί ολόκληρος ο Ελληνικός πληθυσμός τής Ανατ. Θράκης καί τής Ανατ. Ρωμυλίας, προκειμένου έτσι νά σωθεί από τίς βέβαιες τουρκικές σφαγές, οι οποίες ασφαλώς καί θά επακολουθούσαν μετά τήν είσοδο τών Τούρκων στήν Ανατ.Θράκην, όπως είχε ήδη γίνει λίγο ενωρίτερα καί στήν τραγικήν Σμύρνην...!!!