Από την Αφροδίτη στην Ήρα.

"Μια οδυνηρή σκέψη. Πολλά δεινά πηγάζουν από τα πρέπει της ζωής μας. Έχοντας λοιπόν ζήσει σε μια περιοχή που ήταν ένα χωριό εγκλωβισμένο στην πόλη ανακάλυψα το βασικό. Την πηγή της δυστυχίας. Χρησιμοποιώ τους θεούς της Αρχαιότητας μόνο για έναν λόγο. Γιατί είναι ανθρώπινοι. Έτσι το καλό και το κακό έχει άρωμα γυναίκας. ..
Κι αυτό φίλοι μου γιατί οι άντρες ουσιαστικά είμαστε επισκέπτες ακόμα και στα σπίτια μας. 
Τα πάντα χτίζονται με βάση το άλλο φύλο μιας και ακόμα και τα οικονομικά μας αφορούν κανένα πακέτο τσιγάρα ή κάποια ασχολία που καταδεικνύει τον αυτισμό μας. 

Παρά λοιπόν την ουρά του παγονιού που απλώνουμε ξέρουμε καλά ποιος έχει το πάνω χέρι. Και μόλις πιάσαμε το ιερό ζώο της θεάς που θα καταλήξει ο συλλογισμός μου. Αλλά ας δούμε από την Αφροδίτη που είναι η θεά του θέλω (γι αυτό είναι και η μητέρα του Έρωτα) πως καταλήγουμε στην Ήρα.
Όλοι έχουμε συναντήσει μια Ήρα στην ζωή μας. Αν εξαιρέσουμε μερικές που δεν ήταν ικανές να γίνουν, ναι είναι αυτή που μας έχει μεγαλώσει. Το οργισμένο θηλυκό που διαχειρίζεται τα πάντα στην προσπάθεια να πετύχει τον σκοπό του. Ποιος είναι αυτός; Μα Φυσικά να μας Μεγαλώσει. Αν δούμε την οικογένεια σαν σύνολο τότε θα μιλούσαμε για την Εστία. Αλλά έλα που οι περισσότεροι από εμάς κρύβουμε έναν μικρό Δία μέσα μας. Αν θέλετε να νιώσετε το πάνθεον δεν έχετε παρά να πάτε σε μια φτωχογειτονιά. Φυσικά πριν η ηρωίδα μας ήταν η Αφροδίτη.
Στο βαλτότοπο που έβγαλα το γυμνάσιο είχαμε πολλά κοριτσάκια που είχαν μεγαλώσει λίγο παραπάνω από το κανονικό. Όταν μεγαλώνεις υπάρχει η επιθυμία. 
Οι μικρές Αφροδίτες στην εποχή μου δεν προλάβαιναν να πάνε στο λύκειο. Ένα καλοκαίρι απόγευμα Σαββάτου την ώρα που πηγαίναμε να χαζολογήσουμε με κανένα φίλο τις βλέπαμε με νυφικό φτιαγμένο να κρύβει την κοιλιά της εγκυμοσύνης και το βλέμμα του “τι πάω να κάνω;”. 
Τις βλέπω και τώρα σαν σαραντάρες με το βλέμμα του “τι έχω ζήσει;”. Όντως οι πιο πολλές είναι στην κατάσταση που δεν μπόρεσαν να χαρούν ούτε την μητρότητα. Είναι χαμένες ανάμεσα στις δύο θεές. Άλλοτε με κοιτάνε χαρούμενες και άλλοτε με μια κακιά που θα έκανε και την Ήρα να τρομάξει. Αυτές που κατάφεραν ν' αργήσουν στο γεγονός που ικανοποιεί όλους τους άλλους εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους είναι οι πιο χαρούμενες.
Κατά συνέπεια έχετε βρει την πηγή της δυστυχίας και εσείς. Ναι φίλοι μου, λέγεται Γάμος. 

Είναι κάτι που κατά την γνώμη μου ξεφτιλίζει δύο ανθρώπους. Κι αυτό γιατί; Γιατί απλά μετατρέπει την σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων σε κόλλες Α4. 

Ο άντρας ουσιαστικά χάνει την ευκαιρία να αποδείξει ένα από τα χαρακτηριστικά του ανδρισμού του. Τον λόγο τιμής. Ναι αγαπητοί μου. Δεν μπορεί κανένας ληξίαρχος, ιερέας ή δήμαρχος, να ορίζει αυτό που εσύ νιώθεις για την γυναίκα που έχεις δίπλα σου. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Γι αυτόν τον λόγω όμως υπάρχουν και τα γηροκομεία. 

Από την άλλη η γυναίκα μέσα σ' ένα συμβόλαιο χάνει την θηλυκότητα της. Χάνει την δυνατότητα να νιώθει κάτι πέρα από τις υποχρεώσεις του ρόλου της. Κι αυτός ο ρόλος απλά ορίζεται από την κοινωνία. Την γυναίκα την θέλει κάτι σαν παιδομηχανή που βγάζει γρανάζια για ένα μηχάνημα που καταναλώνει τα εξαρτήματα του. Έτσι αρχικά σκληραίνει μετά αρχίζει και κουρεύεται σαν άντρας γιατί είναι πολυτέλεια το να φροντίζει τον εαυτό της. Τέλος γίνεται η γνωστή πεθερά που θα καταδυναστεύσει μια νέα γενιά γυναικών που το μόνο αμάρτημα πάνω τους είναι τα νιάτα. 

Από Αφροδίτη έχει γίνει Ήρα.
Κάποτε λοιπόν η Ήρα ήρθε και με ρώτησε το γιατί. Γιατί ξέφυγα; Για έναν και μόνο λόγο. 

Γιατί στην ζωή εκτός από το πρέπει υπάρχει και το θέλω και το μπορώ. Ο κόσμος δεν ένα σπίτι φτιαγμένο από ένα υλικό. Η απόλαυση του αλητεύεις άσκοπα για να δεις τον κόσμο είναι κάτι που το κάνεις νέος. Χωρίς πρέπει. 

Όταν κάνεις τέχνη ξέρεις πως θα πεθάνεις στην ψάθα και θα ζουν άλλοι από το έργο σου. Πάλι δεν σε νοιάζει. Σ' ανταμείβουν τα έργα σου μέχρι το στομάχι σου να κολλήσει στην πλάτη. Η γυναίκα που σ' αρέσει είναι γιατί δεν σε νοιάζει τι θα γίνει αλλά τι θα σου βγάλει. Όσο πάει και όπως πάει. Η δυστυχία λοιπόν είναι μια γραμμή που μας πάει από την ομορφιά της Αφροδίτης στην εξουσία της Ήρας και αποτελείται από μια και μόνο λέξη. 

Πρέπει. "

Το παραπάνω άρθρο προβλήθηκε στην εκπομπή της Μυθικής Αναζήτησης Νο 10: http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2015/02/10.html
*Φωτό: "Η Ήρα παίρνει την ζώνη της Αφροδίτης" από τον  Βenjamin West