Η μεγάλη αρρώστια

Οι περισσότεροι που ζούμε στον ελλαδικό χώρο έχουμε ένα περίεργο βίτσιο. Αφού ξεχάσουμε τα δυο αυγά Τουρκίας μιλάμε για τον “Χρυσό αιώνα”. Φυσικά ξεχνάμε ότι αυτό είναι κάτι που αφορά ανθρώπους που έχουν πεθάνει. Η παροιμία “τα στερνά τιμούν τα πρώτα” μάλλον μας αφήνει αδιάφορους. Απόλυτα κατανοητό αν και παράλογο. Κι αυτό γιατί για να τιμήσεις τα πρώτα θέλει κόπο....
Ο αιώνας που αναφέρουμε έχει να κάνει με την ανάπτυξη του ορθολογισμού. Απαραίτητο στοιχείο είναι η γνώση και το θάρρος. Δυστυχώς από τον Έλληνα λείπουν και τα δύο. Κι όχι τώρα. Και τότε έλειπαν. Δυστυχώς αν δούμε όλους τους φιλόσοφους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Άσχημο τέλος.
  Η κλασική εποχή έχει μια μεγάλη αποτυχία στο ενεργητικό της. Δεν νίκησε την δεισιδαιμονία. Δυστυχώς φίλοι μου ο λαουτζίκος και τότε τρόμαζε στις αντίστοιχες “μαύρες γάτες”. Βέβαια θα μου πείτε αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα ήταν και λαουτζίκος. Αλλά από που πηγάζει αυτή η αρρώστια που κάνει τους ηγέτες να μας βασανίζουν τόσα χρόνια; Δύο είναι οι μαγικές λέξεις. 

Ενοχές και ανασφάλεια. 
Το μοντέλο του θρησκόληπτου και του δεισιδαίμονα είναι στην αιωνιότητα της ιστορίας ένα. Άντρες αλλά κυρίως γυναίκες που φοβούνται τον ίσκιο τους και κρύβονται πίσω από κάτι για να μην φανεί. Αυτό μπορεί να είναι θρησκεία, ιδέα, έθνος και ότι άλλο μπορεί να δώσει δόξα και χρήμα στον απατεώνα. Το κακό ξεκινάει με το πατριαρχικό μοντέλο της οικογένειας. Δεν είναι τυχαίο πως έντεχνα καλλιεργείται η ενοχή στα κοριτσάκια πρώτα για δυο πράγματα. Για το σώμα τους και την σεξουαλικότητα τους. 

Στους άντρες εμφανίζεται λιγότερο γιατί απλά στην πατριαρχία ετοιμάζονται για ηγέτες. Φυσικά αυτό γεννά τους αποστάτες, τους φιλόσοφους και τους επαναστάτες. Επίσης οι γυναίκες που για κάποιον λόγο γλύτωσαν από το πατριαρχικό μοντέλο (που πολλές φορές το κηρύττουν και οι μητέρες) και φυσιολογική ζωή έχουν και λεφτά στους ψυχολόγους δεν δίνουν. 
Όταν λοιπόν περάσουν την θηλιά της ενοχής τότε ο άνθρωπος γίνεται ευάλωτος στην δεισιδαιμονία. Είναι μέρος του ακέφαλου τέρατος που λέγεται όχλος. Σαν μέλος διάφορων ομάδων έχω τιμωρηθεί πολλές φορές για το θάρρος της γνώμης μου. Επειδή το κράτος δεν αφήνει τίποτα στην τύχη έχει αναπτύξει μηχανισμούς γι αυτό. Στα αγοράκια λέγεται “σχολείο” και “στρατός”.  Στα κοριτσάκια “σχολείο” και “γάμος”. Έτσι αν κάτι δεν πάει καλά εξασφαλίζει το ότι ο “αποστάτης” ή η απείθαρχη δεν θα συνεχίσουν την σίγουρη διαδοχή που λέγεται “παιδιά”.

 Αλλά ας δούμε και ποτάμι μιας και είδαμε την πηγή.
Παλιά για να μένουμε τρομοκρατημένοι υπήρχε το “πνευματικό” και το "δαιμονικό". Φυσικά οι μάγισσες καίγονταν και οι αποστάτες διαμελίζονταν. Τώρα πια έχουμε εξελιχτεί. Οι μάγισσες έγιναν εξωγήινοι, παγκόσμια συνωμοσία και πολλές “μυστικές οργανώσεις” με σατανικό σκοπό. Τα ξωτικά έχουν γίνει το τέρας της αποκάλυψης που δεν είναι μια αλληγορία αλλά κάποιος που έχει γεννηθεί και μας ετοιμάζει τον αβίωτο βίο μας. 

Και βέβαια επειδή το κακό θα μας αναγκάσει να σκύψουμε το κεφάλι με το ζόρι, υπάρχει το καλό που θα σκύψουμε το κεφάλι εθελοντικά. 
 Σαν οπαδός του ορθολογισμού βέβαια, ανήκω στο κακό. Για ποιο λόγο; μα φυσικά γιατί η άποψη μου είναι πως η ιστορία δεν γράφεται με τον τρόπο που θέλει αυτός που χειραγωγεί.
Η λογική στην ιστορία λέει πως εκτός από την βούληση και τον σκοπό υπάρχουν και οι συνθήκες. Βλέπεται ο άνθρωπος εκτός από μυαλό έχει και άλλα όργανα. Το πρώτο βασικό είναι το στομάχι και τα επόμενα βασικά είναι αυτά που βρίσκονται κάτω από το στομάχι και μας βοηθούν να κάνουμε παιδάκια. 

Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι θρησκείες με ιεραρχική δομή πυραμίδας ποινικοποιούν την γενετήσια πράξη. Αυτό γιατί ο έξυπνος χειραγωγός θέλει “ενόχους”. Κι αυτό γιατί ο Δαίμονας από πάνω του δεν έχει καμιά εξουσία σε ευτυχισμένους ανθρώπους. Έτσι τα μηνύματα που στέλνουν τα άλλα μας όργανα τα βαφτίζουμε από το τέλος της αρχαιότητας ως σήμερα “κακούς δαίμονες”. Φυσικά αυτό το βλέπω και σε ανθρώπους που θεωρητικά είναι διάνοιες. Ας μην ξεχνιόμαστε όμως. 

Αν είσαι δυστυχισμένος με την γνώση που αποκτάς, τότε είσαι το ίδιο φελλός με κάποιον που είναι βουτηγμένος στην πλήρη άγνοια. Η γνώση είναι ένα χρηστικό εργαλείο και όχι μέσω επίδειξης. 

Όσα έχω πάει να μάθω είχαν σκοπό την ανάπτυξη της βιοποριστικής μου ικανότητας. Ο δεισιδαίμονας αντίστοιχα γεμίζει το κεφάλι του με άχρηστες πληροφορίες. Έτσι βλέπει παντού συνωμοσίες φυσικές και μεταφυσικές. Και όταν το φυσικό καταρρέει τότε ψάχνει σανίδα σωτηρίας στα όνειρα, τα ταρώ, τους αστρολόγους και τις καφετζούδες. Αν οι παραπάνω αποκτήσουν τόσο ευρύ κοινό που να έχουν πάρε δώσε με τον τοπικό δικτάτορα βέβαια τους ονομάζουμε ιερείς. 
Και αξίζουν από εμάς τους ορθολογιστές συγχαρητήρια. 

Γιατί; Για τον απλό λόγο ότι πετυχαίνουν εκεί που εμείς αποτυγχάνουμε. Να πείσουμε τους δεισιδαίμονες.  

Αυτούς που πάσχουν από την μεγάλη αρρώστια.

  Το παραπάνω απόσπασμα προβλήθηκε στην εκπομπή της Μυθικής Αναζήτησης Νο 9 :http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2015/02/9.html