Την ημέρα του γάμου της, δέχεται τα πρώτα δώρα, ανάμεσα σε αυτά και τα "δώρα" των θεών. Ένα πιθάρι. Δεν θα αργήσει να ανοίξει το καπάκι του και να ξεχυθούν από μέσα τα δεινά-δώρα του γάμου που έστειλαν οι θεοί. Δυστυχία, θάνατος, θλίψη, ευπιστία, αφέλεια, πλάνη, αυταπάτες.Όμως ο Δ ί α ς την τελευταία στιγμή «μετάνιωσε» και έστειλε στην Πανδώρα μια πρόσκαιρη σκέψη, ένα προσωρινό φόβο και εκείνη βάζει γρήγορα το καπάκι στη θέση του.
Πρόλαβαν ωστόσο να ξεχυθούν από μέσα όλα τα δ ε ι ν ά και να εξαπλωθούν στη γη και τους ανθρώπους.
Ένα μόνο "δώρο" δεν πρόλαβε να ξεφύγει και αυτό είναι η Ε λ π ί δ α, η Κόρη της π α ρ α π λ ά ν η σ η ς και η μητέρα της α υ τ α π ά τ η ς. Μαζί με τα άλλα δεινά της ανθρωπότητας και η Ελπίδα..
Η Ελπίδα έμεινε κλεισμένη στο πάτο του πίθου για να μας δίνει..."κουράγιο". Εφόσον η Ελπίδα δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της Πανδώρας και παρέμεινε κλεισμένη, τότε πως την γνωρίζουμε και πως την επικαλούμαστε;
Κάποια αντανάκλαση της έννοιας της Ελπίδας γνωρίζουμε μόνο.
Ένα καθρέφτισμα της πραγματικής.
Μα τι περίεργα δ ώ ρ α ήταν αυτά για έναν γάμο...;
Η Ελπίδα έμεινε κλεισμένη στο πάτο του πίθου για να μας δίνει..."κουράγιο". Εφόσον η Ελπίδα δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της Πανδώρας και παρέμεινε κλεισμένη, τότε πως την γνωρίζουμε και πως την επικαλούμαστε;
Κάποια αντανάκλαση της έννοιας της Ελπίδας γνωρίζουμε μόνο.
Ένα καθρέφτισμα της πραγματικής.
Μα τι περίεργα δ ώ ρ α ήταν αυτά για έναν γάμο...;
Γιώβη Βασιλική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου