Τα μεγαλύτερα καλά μάς έρχονται από την μανία

Μα εδώ τα μεγαλύτερα καλά μας έρχονται από τη μανία, που μας χαρίζεται σαν ένα θείο δώρο. Γιατί και η προφήτισσα στους Δ ε λ φ ο ύ ς και οι ιέρειες στη Δ ω δ ώ ν η όταν τις έπιασε η μανία, έκαμαν στην Ελλάδα πολλά και καλά και σε ανθρώπους και σε πόλεις, ενώ όταν ήτανε φ ρ ό ν ι μ ε ς έκαμαν λίγα ή και τίποτε. (...)Όμως τούτο δα αξίζει να φέρουμε για μάρτυρα, πως κι από τους παλιούς εκείνοι που έβαλαν τα ο ν ό μ α τ α στα πράγματα δεν είχαν τη μανία για κάτι άσχημο, ούτε ντροπή.
Γιατί αλλιώς δεν θα σμίγανε με την κατώτερη τέχνη, μ’ αυτήν που κρίνεται το μέλλον, το ίδιο τούτο όνομα και δεν θα την έλεγαν μ α ν ι κ ή.
Μα επειδή ήταν κάτι καλό όταν έρχεται δοσμένη από το θ ε ό της βάλανε το όνομα μ’αυτή τη γνώμη.
Οι σημερινοί όμως ακαλαίσθητα έβαλαν μέσα στη λέξη το "ταφ" και την είπανε μ α ν τ ι κ ή.
Γιατί και την τέχνη που έχουνε οι φ ρ ό ν ι μ ο ι, δηλαδή εκείνοι που ζητάνε να ιδούνε το μ έ λ λ ο ν από τα πουλιά κι από τα άλλα σημάδια, επειδή αυτοί προσπορίζουνε με το λογικό στην ανθρώπινη γνώμη νόημα και πείρα, την είπανε οι αρχαίοι ο ι ο ν ο ϊ σ τ ι κ ή, αυτήν που τώρα οι νεώτεροι τη μεγαλώνουν επιδεικτικά με το "ω" και τη λένε οιωνιστική.
Όσο λοιπόν τελειότερο και σεβαστότερο είναι η μ α ν τ ι κ ή από την ο ι ω ν ι σ τ ι κ ή και το όνομα από το όνομα και το πράγμα από το πράγμα , τόσο ωραιότερη είναι κατά τη μαρτυρία των παλιών η μ α ν ί α από τη φ ρ ο ν ι μ ά δ α, γιατί εκείνη έρχεται από το θ ε ό, ενώ τούτη είναι α ν θ ρ ώ π ι ν η.
Αλλά κι από α ρ ρ ώ σ τ ι ε ς κι από τις πιο μεγάλες δ υ σ τ υ χ ί ε ς που έπεσαν σε μερικές γενιές από θ ε ϊ κ ή οργή για κάποια προγονικά φονικά, έφερε λ ύ τ ρ ω σ η η μανία που ήρθε στην ώρα της και προφήτεψε σ΄εκείνους που έπρεπε.
Γιατί βρήκε κ α τ α φ ύ γ ι ο τις προσευχές στους θ ε ο ύ ς και τις λ α τ ρ ε ί ε ς και μ' αυτές έφθασε στην καθαροσύνη και στη μύηση, έκαμε κ α θ α ρ ό και για τώρα και για πάντα, εκείνον που την είχε και σ' εκείνον που τον χτύπησε στα σωστά και τον κ υ ρ ί ε ψ ε ολωσδιόλου, έφερε λύτρωση από τα βάσανα που τον κρατούσανε.

Πλάτων Φαίδρος