Ήρωες! Επανάσταση! Εθνεγερσία! Ελευθερία! Ελλάδα! Λέξεις που κατακλύζουν το μυαλό μας και τα αυτιά μας ετουτες τις μέρες. Θέλουμε να αστράφτουν όλα γύρω μας και τίποτα να μην θυμίζει την αχαριστία, προδοσία, και ατιμία με την οποία ξεπληρώθηκαν οι ήρωες του 21.
Ένας από αυτούς ο Νικήτας Σταματελόπουλος η αλλιώς Νικηταράς ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ. Η γενναιότητα, οι μάχες, ο ηρωισμός είναι γνωστά για οποιοδήποτε θέλει να αναζητήσει τον βίο αυτού του ήρωα.
Πως πληρώθηκε από τους "Έλληνες";
Ας πάμε να μάθουμε ιστορία.Αφού έχει φυλακιστεί ενάμιση χρόνο με τον φόβο ότι επειδή ανήκε στο ρωσόφιλο κόμμα θα .. αρπάξει την κουτάλα, αποφυλακίζεται πετσί και κόκαλο, όντας παρήλικος πια και σχεδόν τυφλός. Απερίγραπτη φτώχεια.
Δεν έχει που να σταθεί και τι να φάει. Τριγυρνάει στα δρομάκια του Πειραιά και ζητιανεύει. Παλιοί συναγωνιστές του μεσολαβούν στην κυβέρνηση μπας και του προσφέρει κάτι στα γεράματά του.
"Γενναιόδωρος" ο υπουργός των Στρατιωτικών εισακούει το αίτημα και του χορηγεί άδεια επαιτείας (ζητιανιάς).
Ορίζει λοιπόν μια ορισμένη μέρα κάθε βδομάδα -και μόνο μια- στον ήρωα επαίτη, μια θέση ζητιανιάς δηλαδή, κάθε Παρασκευή στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά.
Έτσι κάθε Παρασκευή κατηφορίζει κούτσα κούτσα ο ευεργετηθείς από το σπίτι του στην Καστέλα να ζητιανέψει ολημερίς έξω απ’ τον ναό.
Ο ανήκουστος έσχατος τρόπος βιοπορισμού του προκαλεί σούσουρο ανά την επικράτεια. Ακόλουθος πρεσβείας Μεγάλης Δύναμης, άλλοτε συμπολεμιστής του, κατεβαίνει από την Αθήνα στο πόστο του, να τον δει ιδίοις όμμασι για να το πιστέψει.
Αντιλαμβάνεται τον επισκέπτη από τη φωνή ο μισοτυφλος ήρωας ζητιάνος και μαζεύει παρευθύς τ’ απλωμένο χέρι του.
–«Πώς είστε, στρατηγέ μου;» τον ρωτά ο ξένος.
–«Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα», αποκρίνεται υπερήφανα όσο και σκωπτικά.
–«Εδώ, στα σκαλιά της εκκλησίας;».
–«Θέλω να ξέρω πώς τη βγάζει ο λαός, μιας κι εγώ εισπράττω γερή σύνταξη από το κράτος και περνάω καλά».
Λέγεται ότι φεύγοντας ο συνομιλητής του άφησε να του πέσει πουγκί με χρυσά νομίσματα, επισπεύδοντας το βήμα και κωφεύοντας στις επικλήσεις να γυρίσει να το πάρει.
Πέθανε πάμφτωχος, τυφλός και λησμονημένος. Ερωτηθείς για το γεγονός, πως δεν πήρε ποτέ λάφυρα από τις μάχες, ο Νικηταράς απάντησε:
«Πραματευτής δεν ήμουνα. Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος. Μα δε θα ήτανε σωστό να κάμω πραμάτεια το καπετανιλίκι μου για να καζαντίσω!».
Αυτά τα "ωραία" πρέπει να θυμόμαστε και να συζητούμε και να αναλύουμε. Γιατί μόνο από τα λάθη διδασκόμαστε. Πότε από το κανάκεμα.
Μόνο με την μελέτη του "ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ" μπορεί πραγματικά να μορφωθεί και να απελευθερωθεί ο άνθρωπος και κατά συνέπεια ένα ολόκληρο έθνος.
Αναμασώντας τα όμορφα και περιποιημένα ιστορικά γεγονότα που βρίθουν από ηρωισμό το μόνο που καταφέρνουμε είναι να συνεχιστεί "ο ύπνος του δικαίου".
Τίποτα άλλο.
–«Θέλω να ξέρω πώς τη βγάζει ο λαός, μιας κι εγώ εισπράττω γερή σύνταξη από το κράτος και περνάω καλά».
Λέγεται ότι φεύγοντας ο συνομιλητής του άφησε να του πέσει πουγκί με χρυσά νομίσματα, επισπεύδοντας το βήμα και κωφεύοντας στις επικλήσεις να γυρίσει να το πάρει.
Πέθανε πάμφτωχος, τυφλός και λησμονημένος. Ερωτηθείς για το γεγονός, πως δεν πήρε ποτέ λάφυρα από τις μάχες, ο Νικηταράς απάντησε:
«Πραματευτής δεν ήμουνα. Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος. Μα δε θα ήτανε σωστό να κάμω πραμάτεια το καπετανιλίκι μου για να καζαντίσω!».
Αυτά τα "ωραία" πρέπει να θυμόμαστε και να συζητούμε και να αναλύουμε. Γιατί μόνο από τα λάθη διδασκόμαστε. Πότε από το κανάκεμα.
Μόνο με την μελέτη του "ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ" μπορεί πραγματικά να μορφωθεί και να απελευθερωθεί ο άνθρωπος και κατά συνέπεια ένα ολόκληρο έθνος.
Αναμασώντας τα όμορφα και περιποιημένα ιστορικά γεγονότα που βρίθουν από ηρωισμό το μόνο που καταφέρνουμε είναι να συνεχιστεί "ο ύπνος του δικαίου".
Τίποτα άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου