Εγώ τόσα της έλεγα και τη παρθένα πήρα.
Τη πλάγιασα σιγά-σιγά στα χόρτα τ” ανθισμένα,
τύλιξα το γυμνό κορμί στη μαλακή μου χλαίνη,
η αγκαλιά μου σφάλισε τριγύρω στο λαιμό της...
Κι έτρεμε απ' το φόβο της σα το μικρό λαφάκι,
που τρέχει και το κυνηγούν οι κυνηγοί στο δάσος.
Κι η πεθυμιά του έρωτα σφίγγοντας τη καρδιά,
σα σύννεφο πελώριο μου τύλιξε τα μάτια,
κι έκλεψεν απ' τα στήθια μου τη πιο γλυκιά πνοή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου