Πρόκλος:Ύμνος κοινός εις Θεούς

Εισακούστε με, θεοί που κρατάτε τα πηδάλια της ιερής σοφίας, 
και ανάβοντας πυρ στις ψυχές των μερόπων ανθρώπων, 
τις κάνετε να αφήσουν τη σκοτεινή κρυψώνα 
και  αφού καθαρθούν μέσω των άρρητων τελετών των ύμνων, 
τις έλκετε προς τους αθανάτους...

Εισακούστε με, μεγάλοι σωτήρες, 
διαλύστε την ομίχλη και χαρίστε μου αγνό φως από τα ιερά βιβλία, 
προκειμένου να αναγνωρίζω καλά άμβροτο θεό και άνθρωπο. 

Και κανείς κακοποιός δαίμονας να μη με κρατάει μακριά από τους μακάριους, 
μέσα στα ποτάμια της λήθης, 
και καμία παγερή Ποινή να μην κρατήσει με τα δεσμά του βίου την ψυχή μου, 
που έχει πέσει μέσα στα κύματα της παγερής γένεσης, 
αλλά δεν θέλει για πολύ καιρό να περιπλανιέται.

Όμως ,θεοί, ηγεμόνες της πολύλαμπρης σοφίας, 
εισακούστε με και φανερώστε τα μυστήρια και τις τελετές των ιερών μύθων σε μένα που βιάζομαι να ανέβω το μονοπάτι που οδηγεί ψηλά.

Κλῦτε, θεοί, σοφίης ἱερῆς οἴηκας ἔχοντες, οἳ ψυχὰς μερόπων ἀναγώγιον ἁψάμενοι πῦρ ἕλκετ᾽ ἐς ἀθανάτους, σκότιον κευθμῶνα λιπούσας ὕμνων ἀρρήτοισι καθηραμένας τελετῇσι. κλῦτε, σαωτῆρες μεγάλοι, ζαθέων δ᾽ ἀπὸ βίβλων νεύσατ᾽ ἐμοὶ φάος ἁγνὸν ἀποσκεδάσαντες ὁμίχλην, ὄφρα κεν εὖ γνοίην θεὸν ἄμβροτον ἠδὲ καὶ ἄνδρα· μηδέ με ληθαίοις ὑπὸ χεύμασιν οὐλοὰ ῥέζων δαίμων αἰὲν ἔχοι μακάρων ἀπάνευθεν ἐόντα, μὴ κρυερῆς γενέθλης ἐνὶ κύμασι πεπτωκυῖαν ψυχὴν οὐκ ἐθέλουσαν ἐμὴν ἐπὶ δηρὸν ἀλᾶσθαι Ποινή τις κρυόεσσα βίου δεσμοῖσι πεδήσῃ. ἀλλά, θεοί, σοφίης ἐριλαμπέος ἡγεμονῆες, κέκλυτ᾽, ἐπειγομένῳ δὲ πρὸς ὑψιφόρητον ἀταρπὸν ὄργια καὶ τελετὰς ἱερῶν ἀναφαίνετε μύθων.