Προμηθέας Δεσμώτης: "Δείτε τι πάσχω θεός εγώ,από τους θεούς!"

"Αιθέρα θείε, γοργόφτερες πνοές του ανέμου,πηγές των ποταμών και αναρίθμητο γέλασμα των κυμάτων στο πέλαγος! Μητέρα γη και ήλιε που βλέπεις τα πάντα!
Δείτε τι πάσχω θεός εγώ,από τους θεούς!
Δέστε τι βάσανα  υποφέρω, στην απάτητη αυτή ερημιά επειδή χάρισα δώρο στους θνητούς!
Το Πυρ της γνώσεως που έκλεψα για τους ανθρώπους,αυτό το αμάρτημα πληρώνω καρφωμένος για αιώνες ολόκληρους,δεσμώτης εδώ του Δία.
Ορθόστητος,άυπνος,καίγομαι από την λάβρα του ηλίου την ημέρα,και από την παγωμένη ανάσα της νύκτας.
Μήτε μορφή ανθρώπου ούτε φωνή.
Ατέλειωτη θανατερή η μοναξιά για μένα τον αθάνατο....
Μακάρι να με είχε στείλει κάτω από την γη,πιο κάτω ακόμα,στον σκοτεινό τον Άδη,στα απέραντα τα Τάρταρα.Αλλά με έδεσε άγρια εδώ  με άλυτα δεσμά για να με εξευτιλίσει και να γελούν μαζί μου στους αιώνες, οι εχθροί μου..

Ναι!!,με την θέλησή μου έφταιξα και δεν τ'αρνιέμαι!
Πηγαίνοντας ενάντια στη δική του θέληση μοναχός μου προκάλεσα την συμφορά μου.
Δεν γινόταν όμως να σωπάσω βλέποντας τα πάθη των ανθρώπων.
Έκλεψα την φωτιά μέσα σε νάρθηκακαι τους την χάρισα κι έγινε αυτή η σωτηρία τους,
Μες στις σπηλιές τριγυρνούσαν πριν όπως και τα αγρίμια,κάτω από την γη σαν ασήμαντα μυρμήγκια ζούσαν σε τρύπες σκοτεινές.
Δεν είχανε νοημοσύνη, τους έδωσα συνείδηση,τους χάρισα την σκέψη...
Είχανε μάτια μα δεν έβλεπαν,αυτιά μα δεν άκουγαν.
Δεν ήξεραν τι είναι σπίτι χτισμένο από πέτρα,το ξύλο δεν το δούλευαν.
Δεν ένιωθαν το γύρισμα των εποχών,αν ήτανε χειμώνας ή ανθισμένη άνοιξη ή θέρος με τους άπειρους καρπούς του.
Πορεύονταν στην τύχη.
Εγώ τους έδειξα να μελετούν τον ουρανό,των άστρων τις Ανατολές και Δύσεις.
Εγώ ανακάλυψα για χάρη τους τους αριθμούς την πιό τρανή σοφία.
Τα γράμματα και πως να τα συνθέτουν μεταξύ τους για να κρατάνε ζωντανή την μνήμη που είναι η πηγή της δημιουργίας.
Εγώ έζευξα τα ζώα στο ζυγό για να δουλέψουν σκυμμένα στους αγρούς και να τους ελαφρύνουν απ'τον βαρύ τον μόχθο.
Πρόσθεσα ηνία στα άλογα να σέρνουνε τις άμαξες και να προσφέρουν έτσι πλούτο.
Εγώ επινόησα τα θαλασσόδρομα καράβια για να βγαίνουνε ναυτικοί στους πόντους.
Όταν αρρώσταιναν δεν είχαν φάρμακα και 'χάναν την ζωή τους,πριν τους μάθω εγώ να φτιάχνουν μείγματα από φυτά για να γιατρεύονται.
Εγώ τους έμαθα την μαντική και τους εξήγησα ποιά από τα όνειράτους βγαίνουνε αληθινά.
Τους αποκάλυψα τα σημεία της φωτιάς που ως τότε τους ήταν ανεξήγητα.
Και ακόμη όσα αγαθά είνα κρυμμένακάτω από την γη.χαλκός,σίδηρος,χρυσάφι..
Ποιος άλλος μπορεί να πει ότι τους τα'δωσε;
Ποιος άλλος μπορεί να πει ότι πρόσφερε όλες τις τέχνες στους ανθρώπους;"

Προμηθέας Δεσμώτης-Αισχύλος.