Ορφικός ύμνος Πρωτόγονου ( Ηρικεπαίου)

Τον Πρωτόγονον προσκαλώ, 

τον δίμορφον, τον μέγαν πού πλανάται εις τον αιθέρα, 

πού έγεννήθη από τα αυγό καί χαίρεται με τα χρυσά πτερά,

αυτόν πού έχει πρόσωπον ταύρου και πού εγέννησε τους μακάριους θεούς καί τους θνητούς ανθρώπους...

πού είναι σπέρμα πολυενθύμητον καί εορτάζεται με πολλάς τελετάς...

Τον Ηρικεπαίον, τον απόρρητον, τον απόκρυφον. τον ορμητικόν, 

το λαμπρό βλαστάρι εσύ πού αφήρεσες την σκοτεινήν όμίχλην των ματιών,
αφού περιεστράφης με τάς ορμητικάς κινήσεις των πτερύγων σου παντού εις τον κόσμον
καί έφερες λαμπρόν φως αγνόν καί απ’ αυτό σε ονομάζω Φάνητα
καί βασιλέα Πρίαπον καί Ανταύνην με τα εύστροφα μάτια. 

Αλλά συ ο μακάριος, ό πολυμήχανος ο γόνιμος βάδιζε χαρούμενος εις την ίεράν πολυποίκιλον τελετήν πού γίνεται από εκείνους, 

πού φανερώνουν (πού γνωρίζουν να τελούν) τα όργια (τάς μυστηριακάς τελετουργίας).

Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον, ὠιογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι, ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον, ἄρρητον, κρύφιον ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος, ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην πάντη δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον   λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ᾽ οὗ σε Φάνητα κικλήσκω ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον. ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς ἐς τελετὴν ἁγίαν πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις.