"Όμορφο πού 'χεις πρόσωπο και το 'κρυβες Ειρήνη!"

Οι Αχαρνείς (Ἀχαρνῆς στην Αττική διάλεκτο) είναι η τρίτη κωμωδία που γνωρίζουμε ότι έγραψε ο Αριστοφάνης (είχαν προηγηθεί οι Δαιταλείς το 427 και οι Βαβυλώνιοι το 426) και η αρχαιότερη που μας σώζεται ακέραια.

Διδάχθηκε στα Λήναια του 425 π.Χ., όταν ο Αριστοφάνης ήταν περίπου 20 ετών και πήρε το πρώτο βραβείο. Στους Αχαρνείς, στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο χορός που αποτελείται από γέροντες, απευθύνεται στην Θεά Ειρήνη και δείχνει πως η δύναμη του έρωτα ξανανιώνει τους ανθρώπους και γονιμοποιεί την Φύση.


"Όμορφο που 'χεις πρόσωπο
και το'κρυβες Ειρήνη!
Συντρόφισσα της Κύπριδας
και όλων των Χαρίτων.
Πώς θα μπορούσε ο έρωτας τους δυο μας ν’ ανταμώσει,
εκείνος ο ζωγραφιστός ο ανθοστεφανωμένος;
Ή τάχα πολύ γέροντα για τέτοια με νομίζεις;
Πέσε στα μπράτσα μου εσύ και ξέρω τι να κάνω!...
Και πρώτα – πρώτα ένα μακρύ θα σου φυτέψω αμπέλι
κι ύστερα δίπλα στη σειρά συκιές με σύκα μέλι
και τρίτο μια κληματαριά, να δεις αν είμαι γέρος...
Κι ολόγυρα το κτήμα θα το κυκλώνουνε ελιές,
που θα μας κάνουν λάδι
για ν’ αλειφόμαστε απαλά
οι δύο μας κάθε βράδυ... "