ο άνδρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από
κοντά την γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει
και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει...
και που λιώνει στο στήθος την καρδιά μου
σου τ' ορκίζομαι "γιατί μόλις που πάω να
σε κοιτάξω νιώθω ξάφνου μου κόβεται η μιλιά μου
μες στο στόμα η γλώσσα μου
στεγνώνει" πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι
ούτε βλέπω τίποτα, ούτε ακούω μα
βουίζουν τ' αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας
το κορμί μου περιχάει "τρέμω σύγκορμη αχ
και πρασινίζω σαν το χόρτο και λέω πως λίγο ακόμη"
λίγο ακόμη και πάει θα ξεψυχήσω."
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου