Ορφικός ύμνος Νόμου

"Των αθανάτων θεών προσκαλώ και των θνητών ανθρώπων τον αγνόν ανακτά, 

τον επουράνιον Νόμον, αυτόν πού κατατάσσει τα άστρα, με οικαίαν σφραγίδα καί
του θαλασσίου πόντου καί της γης..

αυτόν πού φροντίζει πάντοτε να είναι ή φύσις σταθερά, ασάλευτη, αδιατάρακτη δια ειδικών, μερικωτέρων νόμων, διά των οποίων κατευθύνει τα πάντα άνωθεν καί διατρέχει καί κυριαρχεί αυτός, ο Υπέρτατος Νόμος τον μέγαν ουρανόν, 

καί τον άδικον φθόνον αποδιώκει αυτός ως ορμητική κίνησις αυτός διεγείρει εις τους ανθρώπους το καλόν τέλος του βίου 

διότι μόνον αυτός κατέχει το πηδάλιον των ζώων , επειδή έχει ορθοτάτας γνώμας, 

είναι πάντοτε αμετακίνητος, πανάρχαιος, 

με μεγάλην πείραν συγκατοίκων αβλαβώς με όλους τους δικαίους, 

αλλά εις τους παρανομούντας  επιφέρει βαρείαν ζημίαν, βλάβην.

Αλλά ώ μακάριε, πολύτιμε, συ πού φέρεις την ευτυχίαν εις όλους περιπόθητε. έχων ευμενή καρδίαν μη μας λησμονής ώ άριστε."

Ἀθανάτων καλέω καὶ θνητῶν ἁγνὸν ἄνακτα, οὐράνιον Νόμον, ἀστροθέτην, σφραγῖδα δικαίαν πόντου τ᾽ εἰναλίου καὶ γῆς, φύσεως τὸ βέβαιον ἀκλινὲς ἀστασίαστον ἀεὶ τηροῦντα νόμοισιν,   οἷσιν ἄνωθε φέρων μέγαν οὐρανὸν αὐτὸς ὁδεύει, καὶ φθόνον † οὐ δίκαιον † ῥοίζου τρόπον ἐκτὸς ἐλαύνει· ὃς καὶ θνητοῖσιν βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ἐγείρει· αὐτὸς γὰρ μοῦνος ζώιων οἴακα κρατύνει γνώμαις ὀρθοτάταισι συνών, ἀδιάστροφος αἰεί, ὠγύγιος, πολύπειρος, ἀβλάπτως πᾶσι συνοικῶν τοῖς νομίμοις, ἀνόμοις δὲ φέρων κακότητα βαρεῖαν. ἀλλά, μάκαρ, πάντιμε, φερόλβιε, πᾶσι ποθεινέ, εὐμενὲς ἦτορ ἔχων μνήμην σέο πέμπε, φέριστε.