Η Χρυσή Ηθική Μακριά από την Ορεινή Αρκαδία

  Ίσως να σε μπέρδεψε ο τίτλος αναγνώστη μου αλλά, δυστυχώς είναι ένα επίπονο θέμα που έχει να κάνει με το πόσο το άσπρο στις μέρες μας βάφεται μαύρο και το αντίστροφο. Και θα μου πεις γιατί "Ορεινή Αρκαδία". Η τοπογραφία είναι ουσιαστικά ασήμαντη. Αν Έλεγα "Σέρρες" ή "Μπροστοτσάνη Δράμας" το ίδιο θα εννοούσα....
Αν νομίζεις ότι αυτές οι περιοχές είναι μακριά σου λέω πως το μόνο που έχεις να κάνεις για να πας είναι μια επίσκεψη στο διπλανό διαμέρισμα. 
Πολλοί από εμάς έχουν και την ατυχία να μην χρειάζεται παρά να χτυπήσουν την πόρτα στο διπλανό δωμάτιο.
Η λέξη "ατυχία" παρακαλώ να γραφεί στα πρακτικά και φυσικά όσοι ακολουθούν αυτόν το ηθικό κώδικα που παραπέμπει στο τηλεοπτικό "Κολοκοτρωνίτσι"καλό θα είναι να μην συνεχίσουν την ανάγνωση. Το κείμενο είναι ρατσιστικό και ο συντάκτης πολύ περήφανος που το γράφει.
 Κατά το λεξικό ηθική είναι σύνολο κανόνων και αξιών με τους οποίους ορίζεται τι επιτρέπεται,τι απαγορεύεται και τι οφείλουμε να κάνουμε στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. 
Επιδερμικός ορισμός που ίσως να είχε αξία αν ο άνθρωπος είχε έξι πόδια μέγεθος όσο το νύχι του και ήταν τροφή για μυρμηγκοφάγο. 
Η ηθική είναι μια καθαρά εγκεφαλική λειτουργία που βοηθά την ψυχολογική ισορροπία του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία και στηρίζεται στην λογική αναγνώριση του σωστού και του λάθους (ή του αποδεκτού και του απαράδεκτου)και στην δημιουργία συμπεριφοράς ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος μας. 
Φυσικά το να υιοθετήσεις δοκιμασμένους κανόνες που αποδίδουν είναι θεμιτό αλλά αυτό θέλει την ίδια προσοχή με το να κάνεις συνέχεια του κεφαλιού σου. Οι πάγιοι ηθικοί κανόνες οδηγούν στην υποκρισία των ανθρώπων και τελικά στην πλήρη ανηθικότητα.
 Έτσι η οικονομική ηθική που ορίζει κάποιες σχέσεις που έχουν να κάνουν με την αρμονική συμβίωση είναι θετικό να είναι σκληροί. Οι κανόνες που ορίζουν πάλι αυτό που λέμε ελεύθερος χρόνος πρέπει να έχουν μια ελαστικότητα. Κι αυτό γιατί η παραγωγική διαδικασία είναι άκαμπτη, σε αντίθεση με την διασκέδαση ή την μόρφωση που είναι στο πανάρχαιο “βλέποντας και κάνοντας” μιας και ο άνθρωπος έχει πάντα την ανάγκη της διαφυγής από την σκληρότητα που παράγει η συμβίωση.
  Χωρίζοντας λοιπόν την ηθική σε δύο άξονες θα μπορούσαμε να πούμε πως αν έχουμε κανόνες 24 ώρες το 24ωρο τότε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να χάνουμε την ουσία του ανθρώπου. Έλα όμως που αυτό είναι θέμα πολιτισμού. Στην γέννηση της τραγωδίας παρουσιάζονται δύο στοιχεία. 
Το απολλώνιο και το διονυσιακό. 
Η αυστηρή και η φαιδρή πλευρά μας. 
Ναι αναγνώστη μου είμαστε διχασμένες προσωπικότητες που αντί να τοποθετήσουμε τον χαρακτήρα μας στην σωστή θέση την κάθε φορά μπουρδουκλωνόμαστε σε μια χαβαλέ παραγωγική διαδικασία και σε μια αυστηρή διασκέδαση. Σου μιλάω σαν άνθρωπος που την έχει πάθει και αναπροσαρμόζει την ζωή του κάθε φορά που κάτι δεν του βγαίνει. 
Σαν αστός (με την τοπογραφική και όχι την ταξική έννοια) έχω μάθει το βασικό. 
Το ένα τρίτο της μέρας μου τουλάχιστον πρέπει να αναλώνεται σε κάποιον χώρο εργασίας την ώρα που ο αγρότης θα είναι αραχτός στο καφενείο του χωριού γιατί δεν έχει δουλειά. Αντίστοιχα θα κάνω διακοπές την ώρα που ο αγρότης θα τρέχει και δεν θα φτάνει. Αυτό δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα ηθικό ούτε σ' εμένα ούτε σ' αυτόν. Έλα όμως που αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να το καταλάβουν οι περισσότεροι. Κι επειδή και ο τεχνίτης και ο αγρότης είναι δουλειές που ταλαιπωρούν το σώμα μεταξύ μας παρεμβάλλονται οι αεριτζήδες. 
Ποιοι είναι αυτοί;  
Μα φυσικά όσοι έχουν τυποποιημένη ηθική και ουσιαστική ανηθικότητα.

Θα τους αναγνωρίσεις από την βάση που δίνουν σε δύο διαστροφικές εμμονές. 
Το ντύσιμο και τις τελετές.  
Στην ουσία δεν είναι παρά αυτοί που ζουν από την εργασία των άλλων. 
Τόσο εγώ σαν τεχνίτης όσο και ο αγρότης βγάζουμε αλλεργία στις δεξιώσεις και στις γιορτές. 
Η δουλειά μας απαιτεί χρόνο και μάλιστα υπαγορεύει την ζωή μας. Βέβαια η σχέση είναι αμφίδρομη και αυτό σημαίνει ότι ελέγχουμε πολύ περισσότερο την δουλειά μας απ' ότι ο βιομηχανικός εργάτης ή ο υπάλληλος μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού. Τώρα θα μου πείτε όλα αυτά τι σχέση έχουν με την ηθική. Μα φυσικά και έχουν.  
Όσο πιο ελεύθερος είναι ένας άνθρωπος στην παραγωγική διαδικασία τόσο πιο ηθικός είναι. Δεν είναι τυχαίο πως αυτοί που σακατεύουν το μυαλό ξεκινάνε από το σακάτεμα της παραγωγής.
  Ουσιαστικά ηθική δεν είναι τίποτα άλλο από το να σκέφτεσαι να λες και να πραγματοποιείς το ίδιο πράγμα. 
 Είναι αυτό που εξασφαλίζει την άνοδο της κοινωνικής σου μετοχής από ανήθικο σε ηθικό με βάση το πόσο φερέγγυος είσαι πάνω στις ατομικές και κοινωνικές σου ενέργειες. Αυτό είναι κάτι τρομερά δύσκολο αν σκεφτούμε ένα πολύ γνωστό μας παράδειγμα τους πολιτικούς. Αν νομίζεις πως πολιτικός είναι μόνο αυτός που στέλνεις κάθε τέσσερα χρόνια στο κοινοβούλιο ξανασκέψου το. Είναι πολύ περισσότεροι και δεν τους πιάνει το μάτι σου. 
Ο δικαστικός, ο Παιδαγωγός, ο ιερέας, ο δημοσιογράφος είναι κι αυτοί πολιτικά πρόσωπα. 
 Αν πιάσουμε το ιερέα ας πούμε είναι ο κατά τον Μακιαβέλι “χειραγωγός” κάποιος δηλαδή που πουλά οικόπεδα στον παράδεισο με κόστος δόσης ένα κερί. 
Ο παιδαγωγός είναι στην ουσία ένας καταστολέας της παιδικής λογικής και φαντασίας τον οποίο τον πληρώνεις για να κάνει το παιδί σου καλύτερο άνθρωπο και αυτός το κάνει σαν τα μούτρα του. 
Ο δημοσιογράφος που ουσιαστικά είναι αυτός που λειτουργεί ως φωνή της εξουσίας μέσα στο σπίτι σου με το πρόσχημα της ενημέρωσης. 
Φυσικά ο δικαστικός που είναι αυτός που μασκαρεύει με αποφάσεις το ανήθικο ως νόμιμο και ουσιαστικά παρασιτεί πάνω στην εργασία εκτελώντας εντολές της εξουσίας (το γνωστό παράνομη και καταχρηστική απεργία απαλλαγή του επιχειρηματία λόγω αμφιβολιών). 
Και γιατί σου του ανέφερα; Γιατί είναι παραδείγματα της κατ' εξ ακολούθηση ανηθικότητας. Και φυσικά με τι τρόπο την μασκαρεύουν; 
Με την νομοθεσία ο δικαστικός, με την θεόπνευστη ηθική του ευαγγελίου ο ιερέας (ή με το κοράνι και το Ταλμούδ οι άλλοι συνάδελφοι τους),με τον εκπαιδευτικό κανονισμό ο καθηγητής και με την δημοσιογραφική δεοντολογία ο γλειωδέστερος όλων. 
Αν κατάλαβες μόλις βγήκε ο λαγός από το καπέλο. 
Όποτε η “ηθική” θέλει να γίνει ανηθικότητα αποκτά κανόνες.
Και φυσικά οι κανόνες που αποκτά δεν είναι πάρα λεπτομέρειες που σκοτώνουν την ουσία. 
Έτσι η μάζα ασχολείται με πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν γελοιότητες.
Ο δικαστικός ας πούμε σου λέει πως δεν πρέπει να κλέβεις όταν πεινάς, αλλά μπορείς να πάρεις μια μίζα εξοπλιστικού μιας και όταν θα σε δικάσουν θα είσαι με το ένα πόδι στον τάφο και φυσικά θα αποπροσανατολίσεις και την κοινή γνώμη από τους πιο νέους και πιο αδίστακτους σε σχέση με εσένα μιζαδόρους. 
Ο ιερέας σου λέει το πώς θα είναι η σεξουαλική σου ζωή σε πια στάση θα το κάνει με ποιον σκοπό και πότε, αλλά ποτέ δεν μαθαίνεις τι γίνεται με τα λεφτά που συγκεντρώνονται στα παγκάρια (τα καλύτερα πλυντήρια χρήματος εις τους αιώνας των αιώνων αμήν). 
Ο δάσκαλος απαιτεί τον σεβασμό σου σαν παιδί ή σαν έφηβος αλλά όπως έλεγε και ένας δάσκαλός μου “πως ένα παιδί θα σεβαστεί έναν κλάδο που οι μισοί είναι για το ψυχιατρείο;”. 
Για το σαλιγκάρι δεν χρειάζεται να σου πω τον βλέπεις κάθε μέρα και πιστεύω πως αν θέλουμε σοβαρότητα οι ειδήσεις πρέπει να να γίνουν παράσταση στο τσίρκο. 
Και φτάνουμε στην ορεινή Αρκαδία. 
Τι είναι όλοι αυτοί που σου ανέφερα; 
Μα φυσικά οι αποβολές της επαρχίας στα αστικά κέντρα που δεν είναι ικανοί να παράγουν παρά μόνο κοπριά. 
Είναι δηλαδή αυτοί που ζουν από την εργασία των άλλων και προσπαθούν γλιτώσουν από τα χωράφια,τις στάνες τα εργοστάσια και ότι άλλο μειώνει τον χρόνο ζωής του ανθρώπου.
Βέβαια τα παράσιτα δεν είναι μόνο αυτοί ούτε είναι τα κύρια παράσιτα ή οι φορείς της ανηθικότητας. Οι προαναφερθέντες είναι τα εκτελεστικά όργανα. 
Τώρα εσύ βέβαια τι ρόλο παίζεις: μα φυσικά του κρέατος στην μηχανή του κιμά.  
Αν δουλεύεις στην παραγωγή (το θεμέλιο της κυριαρχίας)όλοι οι άλλοι θέλουν ένα κομμάτι από τον εργασιακό σου χρόνο. Έτσι έρχονται με την τενεκεδένια ηθική τους να σου τον πάρουν. 
Η χρυσή ηθική είναι βέβαια περίπλοκη. 
Θέλει να μπεις στον βόθρο και να μην βρομίσεις. 
Θέλει να αποδέχεσαι τους γύρω σου όταν έχουν διαφορετικές απόψεις και να μην κάνεις τα ίδια που κάνουν αυτοί. 
Θέλει να κάνεις την σεξουαλική πράξη και να την δηλώνεις μόλις τελειώσεις με το όνομα της χωρίς να την κάνεις βούκινο(κατά προτίμηση στο σύμφωνα με τις επιλογές σου έτερον ήμισυ). 
Θέλει να είσαι βουβός στους φλύαρους και να πράξεις σύμφωνα με την ακοή σου και την σκέψη σου και όχι με την παρόρμηση ή την υποταγή. 
Και φυσικά θέλει να ακολουθείς τους κανόνες που συμφώνησες ή όρισες ακόμα κι όταν δεν σε συμφέρουν. 
Αυτή είναι η χρυσή ηθική που θα πάει μια ζωή κόντρα στην ηθική των αγροίκων, την ηθική της Ορεινής Αρκαδίας.